จินยองยันอกกว้างจะขยับถอยออกมา
แต่กลับถูกยึดแขนเรียวไว้ จินยองเลยต้องหยุดหนี
ในใจก็ประหวั่นไปล่วงหน้าว่าตนเองจะถูกสั่งให้ทำอะไรบ้าง
อย่ายากหรือน่าอายมากเกินไปก็แล้วกันนะครับ
แจบอมซ่อนยิ้มเมื่อเห็นจินยองนั่งนิ่ง
เกร็งจนตัวแข็งแล้ว
มือใหญ่ลูบไล้แขนเรียวลงมาเรื่อยๆ จนถึงข้อมือ
จับมือนิ่มวางบนท้องตน ปลายนิ้วเรียวที่แตะโดนผิวหนังยิ่งทำให้แจบอมอดทนแทบไม่ไหว
จินยองสะดุ้งเฮือกเมื่อมือที่ถูกบังคับนั้นหยุดลงตรงจุดที่ต่ำกว่าท้อง
จะชักมือกลับแต่อีกฝ่ายกลับขืน
“แกะสิ”
มือจินยองเป็นอิสระพร้อมคำสั่ง จินยองนิ่งอึ้ง
ชั่งใจว่าจะทำตามดีไหม เขาไม่กล้ามองหน้าคุณอิมแล้วด้วยซ้ำ
แจบอมกอดอกมองคนที่นั่งนิ่ง
หน้าตาเหมือนจะร้องไห้ราวกับเขาขู่เข็ญให้ไปตาย
จินยองทำใจแล้วเอื้อมมือที่สั่นน้อยๆ
ไปถอดเข็มขัด ปลดตะขอและรูดซิปกางเกงสีดำที่แสนแพงนั้นออก
ทำใจ ท่องไว้ว่าจนกว่าจะเรียนจบ
อะไรที่ทำให้คุณอิมพอใจได้ก็ทำไปเถอะ
“แล้ว..ยังไงต่อครับ”
เสียงหวานถามเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
แต่อยู่กันตามลำพังแบบนี้แจบอมก็ได้ยิน ชัดด้วย
“เคยกินไอติมไหมล่ะ”
เสียงทุ้มเอ่ยต่ำ พยายามข่มกลั้นอารมณ์ เพียงแค่ปลายนิ้วจินยองเผลอไปโดนก็แย่แล้วนะ
และมุมมองตอนนี้ก็วิวดีชะมัด อกขาวเนียนที่มีรอยสีชมพูเรื่อๆ
นั่นเป็นที่วางสายตาชั้นดีเลย
จินยองเงยหน้ามองหน้าคุณอิมด้วยความตกใจ แจบอมพยักหน้าน้อยๆ
เป็นเชิงว่าทำสิ
ริมฝีปากสีพีชกัดเม้ม ก่อนจะทำใจกล้าดึงรั้งอันเดอร์แวร์สีเข้มนั้นออก ส่วนแข็งขืนซึ่งอัดแน่นไปด้วยอารมณ์ที่พ้นพันธนาการนั้นแทบจะดีดโดนหน้าจินยองอยู่แล้ว
ร้องไห้ได้ไหม มองยังไงก็ใหญ่กว่าปากจินยองนะ..
จินยองมองมันอยู่ครู่ด้วยคิดว่าจะทำกับมันยังไงดี
“จับสิ” แจบอมแนะให้เมื่อจินยองยังนิ่ง
พอโดนบอกให้จับจินยองก็จับ มือนุ่มที่จับรอบส่วนที่ตื่นตัวนั้นทำให้แจบอมเป็นฝ่ายกัดริมฝีปากบ้าง
มือยังนุ่มขนาดนี้แล้วปากจะนุ่มขนาดไหนกัน
แต่บอกให้จับก็จับอย่างเดียวจริงๆ นะ
“รูดขึ้นลงสิ แล้วใช้ปากไปด้วย”
จินยองค่อยๆ ก้มลงไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ไม่รู้จะเอาเข้าปากยังไงให้หมดก็เลยใช้เพียงลิ้นเล็กเลียส่วนปลายเหมือนไอติมแทน
ก็คุณอิมบอกว่าเหมือนกินไอติมนี่
แม้จะเงอะงะไปบ้าง
แต่มือนุ่มและลิ้นเล็กนั่นก็ทำให้ร่างสูงหายใจไม่ทั่วท้องได้เหมือนกัน
แต่แค่นี้ไม่พอหรอกนะ
“อื้อ” จินยองสะดุ้งเมื่อถูกกดศีรษะไม่แรงนักแต่นั่นก็เพียงพอให้สิ่งที่เลียอยู่พรวดเข้ามาในปาก
และเพราะคุณอิม จินยองเลยเริ่มเรียนรู้ว่าควรจะทำยังไงกับมัน
ฟังจากเสียงที่บ่งบอกว่าพอใจยิ่งตอกย้ำให้จินยองรู้ว่าตัวเองทำถูก
แต่อึดอัด หายใจไม่ออก คับปากไปหมด
“อย่าให้โดนฟันสิ”
เป็นไปได้ยังไงเล่า แค่เอาเข้าปากได้ก็ดีแล้วนะ
“ฮืม..เร่งหน่อยสิ”
ร่างบางน้ำตาซึมเมื่อสิ่งที่กลืนกินเข้าออกลึกจะถึงคออยู่แล้ว
ปวดแก้มแล้วนะ
พอปวดแก้มจินยองเลยขยับมือให้เร็วขึ้นเพื่อให้คุณอิมพอใจเร็วๆ
จะได้เสร็จไปสักที จะร้องไห้แล้ว
ร่างบางไอออกมาเล็กน้อยเมื่อเผลอกลืนสิ่งที่คุณอิมปลดปล่อยออกมา
มันเยอะเสียจนไหลเปรอะเปื้อนริมฝีปากและคาง ลิ้นเล็กแลบเลียริมฝีปาก
ใช้หลังมือป้ายเช็ดส่วนที่เปื้อนคางออกไป
รสชาติไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ นะ
ท่าทางของจินยองทำให้คนมองยังไม่หมดอารมณ์ปรารถนาลงง่ายๆ
ทั้งที่เพิ่งจะปลดปล่อยออกไปแท้ๆ
มือใหญ่ดึงรั้งร่างบางให้เข้ามาหา จับนั่งคร่อมตักแล้วปลดรั้งรูดชั้นในและกางเกงอีกฝ่ายออกจากเรียวขาขาว
“คุณแจบอมจะทำอะไรครับ”
จินยองพยายามดึงตัวออกแต่กลับถูกกอดไว้แน่น
หูได้ยินเสียงคุณอิมเปิดไอ้เจลนั่นด้วย
“อื้อ” ร่างบางสะดุ้งน้อยๆ
เมื่อรู้สึกถึงนิ้วยาวที่ล่วงล้ำเข้ามาภายในพร้อมกับความรู้สึกเย็นๆ
“อ๊ะ” คุณอิมไม่ได้จะช่วยทาเจลให้อย่างเดียว
แต่ยังส่งนิ้วยาวเข้าลึกขึ้น ขยับเข้าออกจนร่างบางต้องบีบบ่ากว้างไว้แน่น
“อื้อออ”
ใบหน้าหวานซบลงกับบ่ากว้างเมื่อไม่ได้มีเพียงส่วนนั้นที่ถูกล่วงล้ำ ส่วนอ่อนไหวข้างหน้าก็ยังถูกรูดรั้งขยับถี่
ทั้งด้านหน้าและด้านหลังที่ถูกกระทำพร้อมกันทำให้ร่างบางเริ่มมีความต้องการขึ้นมาบ้าง
แต่พอจินยองใกล้จะปลดปล่อยบ้าง
คุณอิมกลับหยุดการกระทำทั้งหมดลงเสียอย่างนั้น
“เอ๊ะ..”
“ ไม่ต้องมาเอ๊ะเลย จะเสร็จคนเดียวหรือไง”
ร่างสูงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเสน่หา
สายตาจับจ้องไปยังคนที่มองหน้าตน มาครางอยู่ใกล้หูแบบนี้ใครจะไปทน
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการของจินยองตอนนี้ล่ะที่เรียกว่ายั่วยวนของจริง
จินยองหูอื้อตาลาย สมองขาวโพลนไปหมด คุณอิมจับเอวให้ขยับก็ขยับ
มาได้สติก็ตอนคุณอิมจับส่วนที่ตื่นตัวเต็มที่จ่อตรงช่องทางบอบบาง
“อื้อ ไม่เอาแล้วได้ไหมครับ” เพียงกลืนกินไปได้แค่ส่วนปลายใบหน้าหวานก็บิดเบ้
ไม่อยากให้เข้าไปมากกว่านี้
“อย่าเกร็งสิ” เอวบางถูกบีบเบาๆ แต่จินยองก็ยังไม่กล้าทิ้งตัวลงไปอยู่ดี
แจบอมรั้งร่างบางมาจูบเพื่อหันเหความสนใจ
จนจินยองเคลิ้มไปก็ฉวยจังหวะนั้นกดเอวบางให้ครอบครองความเป็นชายของตนมากขึ้น
“อื้ม!”
จินยองสะดุ้งขณะที่แจบอมค่อยๆ
ดันให้ร่างกายขาวเนียนกลืนกินส่วนนั้นจนหมด
“ได้สักที” แจบอมปล่อยให้ริมฝีปากอีกฝ่ายเป็นอิสระ
“อ๊ะ..คุณแจบอม” จินยองหน้านิ่วยามสัมผัสได้ถึงความตึงแน่นที่ท้อง
มันลึกมากจนจุก
“ขยับสิจะได้หายอึดอัด”
คนที่เปลี่ยนท่าลงไปนอนบอกคนที่นั่งนิ่ง
จินยองมุ่นคิ้ว ความใหญ่โตที่คับแน่นตอนนี้ทำให้ไม่กล้าขยับเลย
“แน่ใจเหรอครับว่าลูกจะไม่เป็นไร”
“ลูกอยู่ในถุงน้ำคร่ำ และถุงนั่นก็ไม่แตกง่ายๆ
แค่พ่อแม่มีเซ็กส์กันหรอกน่า”
แจบอมปลอบใจคนขี้กลัว
จินยองรัดเขาแน่นเสียจนจะปล่อยได้อีกรอบอยู่แล้ว ไม่รีบขยับต้องแย่แน่
เฮ้อ..คำว่าพ่อแม่ที่คุณอิมพูดเหมือนจะยอมรับเขาเป็นแม่ของลูกนี่
ถ้าเอ่ยออกมาในสถานการณ์อื่นจินยองจะดีใจกว่านี้นะ
เอาเถอะ จะพูดตอนไหนก็มีค่าเท่ากัน
จินยองยันมือกับท้องแกร่ง ค่อยๆ ขยับตัวขึ้น
แค่ขยับสะโพกช้าๆ เบาๆ ยังรู้สึกได้ว่าส่วนนั้นของคุณอิมครูดกับผนังอ่อนนุ่มภายใน
มันไม่ได้เจ็บแต่มันเสียวจนแล่นไปถึงปลายเท้าเลย
“อา..”
“อื้ม..จินยอง ขยับเร็วๆ เถอะ”
ดวงตาคู่สวยได้แต่มองไปยังมือตนที่ยันคุณอิมไว้เป็นหลัก
ค่อยๆ ขยับร่างกายให้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว
เสียงครางหวานและเรือนร่างขาวเนียนใต้เสื้อเชิ้ตตัวเดียวที่ขยับกายอยู่ด้านบนทำให้ร่างสูงทนไม่ไหว
กระแทกกายสวนแรงขึ้นอีกจนเรียกเสียงครางจนร่างบางได้มากกว่าเดิม
ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยออกมาเมื่ออารมณ์ที่พุ่งสูงเดินมาถึงปลายทางแล้ว
สั่นไปทั้งตัวเลย เหนื่อยไม่ต่างจากเดิมสักนิด
จินยองจับแกนกายที่ปลดปล่อยในกายตัวเองออก หยาดน้ำสีขุ่นไหลลงมาตามเรียวขา
ยันมือกับเตียงฝืนตัวเองไม่ให้ล้มลงใส่คุณอิมไปเสียก่อน
แจบอมจับร่างบางลงนอนบนเตียงดีๆ
แล้วลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ จินยองได้ยินเสียงน้ำก็นึกว่าคุณอิมไปอาบน้ำ ค่อนในใจว่าทิ้งเขาให้เหนอะหนะตัวอยู่คนเดียว
แต่คิดบ่นในใจไม่นานคุณอิมที่เปลือยเปล่าไปทั้งตัวก็กลับมาดึงจินยองให้ลุกขึ้น
ตอนถูกคุณอิมอุ้มมาลงอ่างอาบน้ำจินยองก็หลงดีใจว่าจะได้อาบน้ำจริงๆ
แต่ก็ไม่ใช่…
“คุณแจบอมพอแล้วครับ”
จินยองที่ถูกต้อนจนหลังชนอ่างได้แต่ร้องห้ามไร้ทางหนี
มือดันไหล่กว้างออกไปแม้คุณอิมจะแทรกตัวเข้ามาหาแล้วก็เถอะ
“น้ำช่วยลดแรงกระแทกนะ”
แจบอมเอ่ยแล้วก้มลงดูดเม้มผิวเนื้อเนียนแรงๆ
จนเป็นรอย อีกทั้งฝ่ามือใหญ่ยังขยำเค้นคลึงเนื้อนุ่มอย่างมันมือเสียจนเรียกเสียงร้องโอดโอยเบาๆ
มาจากจินยอง
“คุณแจบอมผมเหนื่อยแล้วนะครับ หยุดเถอะ”
จินยองวอนขอแต่เรียวขาทั้งสองข้างถูกจับแยกออกกว้างอีกแล้ว
“เหนื่อยก็อยู่เฉยๆ สิ ครั้งนี้ฉันทำเอง”
คุณอิมละความสนใจจากผิวขาวที่เริ่มแดงเถือกของจินยองมามองหน้ากัน
แม้จะหล่อจนหัวใจแทบหยุดเต้นก็ไม่มีผลอะไรกับจินยองแล้ว
ไม่ว่าคุณอิมทำหรือจินยองทำเอง จินยองก็เหนื่อยอยู่คนเดียว
“คุณแจบอมไม่เอาแล้ว..อ๊ะ!”
จินยองผวาเมื่อคุณอิมใส่ส่วนแข็งขืนนั้นเข้ามาในกายโดยไม่บอกกล่าว
แขนเรียวโอบกอดอีกฝ่ายไว้แน่น
“อ้ะ..อื้อออ”
คุณอิมขยับช้าแบบนี้จินยองไม่ชินเลย
ไม่รุนแรงแต่หนักแน่นจนเสียวสะท้านไปหมด
“อ๊า..คุณแจบอม”
มือเล็กจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง
เกร็งเสียวไปหมดยามเขาโหมแรงรักเข้าใส่
ตอนแรกว่าไม่ชินแต่ตอนนี้คุณอิมกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
ร่างสูงยังคงขยับสะโพกเข้าหาถี่รัวและหนักหน่วง
ลืมสิ้นว่าบอกไว้ว่ายังไง
ลูกไม่เป็นไรหรอก ที่มีรอบสองต่อแบบนี้ต้องโทษจินยองเองที่น่าฟัดมากเกินไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น