NC ทาสรักปิศาจร้าย Bnior บทนำ

มือเรียวทั้งบีบทั้งดันให้อีกฝ่ายปล่อยเมื่อใบหน้าหล่อเหลาซบลงที่ซอกคอตน รู้สึกกลัวเมื่อลิ้นร้อนไล้ชิมเนื้อแล้วกัดเบาๆ

            “ไม่นะครับนาย ไม่” 

            จินยองยังละล่ำละลักวอนขอ มือที่บีบไหล่กว้างลดลงมาห้ามมือที่สอดเข้ามาในเสื้อ แต่มือของอีกคนกลับไล่ขึ้นไปบดขยี้อกบางอย่างแรง

“ฮึก ไม่เอา” ร่างบางหวาดกลัวเมื่อสู้ไม่ได้ ร่างกายถูกรุกรานเอาแต่ใจไม่หยุด เสื้อถูกเลิกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“อย่าดิ้นน่า” เสียงทุ้มเอ่ยแล้วสนใจกับเรือนร่างเนียนละเอียดต่อ กดจูบลงบนไหล่ลาดเนียนนุ่ม ถอดเสื้อออกจากร่างบาง

หยาดน้ำตาซึมจากดวงตาคู่สวย จินยองกลั้นสะอื้นจนร่างสั่นไหวด้วยความกลัว พยายามส่ายหน้าปฏิเสธ ส่งสายตาอ้อนวอน แต่คนตรงหน้ากลับไม่สนใจ

เขาแค่มาแทนป้าเท่านั้นทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย

ร่างบางถูกอุ้มมาโยนลงบนเตียงก่อนอีกฝ่ายจะตามลงมาทาบทับ ดันกายเข้ามาแทรกระหว่างขาเรียวทั้งสองจนจินยองขยับหนีไม่ทันด้วยซ้ำ

“นายอย่าทำแบบนี้เลยนะครับ ผมขอร้อง”

น้ำตาของจินยองไม่มีค่าอะไรเลยตอนนี้ ร่างสูงสนใจแค่จะปลดปล่อยความต้องการเท่านั้น

จมูกโด่งซุกไซ้หาความหอมหวานจากร่างบาง กดตรึงแขนทั้งสองข้างของจินยองลงกับเตียงไม่ให้ดิ้นหนี

ริมฝีปากร้อนขบเม้มใบหูนิ่มแล้วไล้เลียเบาๆ จนร่างบางขนลุกไปทั้งตัว

จินยองครางฮือเมื่อถูกมือเรียวลากไล้ไปทั่วร่าง ลงเน้นน้ำหนักมือจนเจ็บ

ใบหน้าหวานเชิดขึ้น กัดริมฝีปากแน่นเมื่อใบหน้าหล่อเหลาลดต่ำลงใช้ริมฝีปากครอบครองอกบาง จูบย้ำขบเม้มแรงๆ สร้างรอย

จินยองร้องไห้ทั้งที่เผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อร่างกายถูกกระตุ้นไปทุกพื้นที่ จนที่สุดก็ต้องจำยอมให้อีกฝ่ายเอาแต่ใจ

มือเล็กบีบไหล่กว้างอย่างแรง เอียงหน้าหลบลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ข้างหู กลัวแต่ทำอะไรไม่ได้

ร่างบางถอนหายใจ โล่งอกเมื่อแขนที่ถูกตรึงเป็นอิสระและคนด้านบนขยับออกไป

“อย่านะครับ” ความโล่งอกเมื่อครู่หายวับไปอย่างรวดเร็ว จินยองพยายามขืนตัวไม่ให้กางเกงทั้งชั้นนอกและชั้นในถูกถอดออกไป แต่มีหรือจะสู้แรงคนที่ตัวโตกว่าได้

เขาเผลอคิดไปว่าคุณอิมจะยอมปล่อยเขาไป

เมื่อช่วงล่างเปลือยเปล่าอวดสายตาคมไปแล้ว ขาทั้งสองข้างก็ถูกจับแยกออกจากกันกว้างกว่าเดิม

ตาคมมองสำรวจเรือนร่างเนียนละเอียดที่ถูกแต่งแต้มรอยแดงตัดกับผิวขาวจัดอย่างพอใจ เสียงร้องไห้ครางฮือของอีกฝ่ายนั้นปลุกเร้าอารมณ์ความต้องการเขาได้อย่างดี ดีมากๆ ด้วย ดีจนทนไม่ได้อีกต่อไปแม้แต่นาทีเดียว

ร่างสูงสอดแก่นกายที่แข็งขืนเต็มที่เข้าไปในช่องทางด้านหลัง เอวบางถูกจับตรึงไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหนได้

“อึก เจ็บ!” จินยองสะดุ้งสุดตัว พยายามถดกายหนีแต่ถูกกักไว้ทั้งตัว

มือเล็กจิกลงบนที่นอนเมื่อส่วนแข็งขืนนั้นดันเข้ามาจนสุดในคราวเดียวทั้งที่ยังไม่เปิดทางให้เคยชิน ร่างบางเจ็บปวดจนน้ำตาร่วง หลับตาแน่น

เสียงร้องที่เจ็บแทบขาดใจดังขึ้นพร้อมมือเล็กที่ทุบอกกว้างบอกให้รู้ว่าจินยองทนไม่ไหว แต่แทนที่คนด้านบนจะเห็นใจกลับแยกขาเรียวออกกว้างขึ้นแล้วขยับสะโพกเข้าออกอย่างหนักหน่วงตั้งแต่แรก

ร่างเล็กสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร ร่างกายสั่นคลอนไปตามแรงที่ถูกสอดกายเข้ามา สะโพกกลมถูกยกขึ้นสูงอีกเพื่อให้รับร่างสูงได้ลึกขึ้น

“อย่าเกร็ง” เสียงทุ้มคำรามต่ำเมื่อช่องทางร้อนผ่าวรัดเขาจนปวดหนึบไปหมด

แจบอมถอนกายออกอย่างแรงจนร่างบางครางอือ จับพลิกให้นอนคว่ำแล้วยกสะโพกกลมขึ้นสูงสอดแก่นกายเข้าไปลึกทีเดียว

จินยองครางสะอื้น หยาดน้ำตาอาบแก้ม แขนเรียวค้ำลงกับเตียง

ใบหน้าหวานซุกซบลงกับหมอนยามร่างสูงแทรกกายเข้าหาอย่างหนักแน่นในทุกจังหวะ สองมือกำแน่น ไม่ร้องขออะไรอีกแล้ว เจ็บจนไม่อยากจะอ้อนวอนอะไรอีก

ร่างเล็กที่สั่นคลอนจากแรงที่ส่งมาหนักๆ จากทางด้านหลังครางยาวในจังหวะสุดท้ายที่ร่างสูงปล่อยหยาดน้ำขุ่นเข้ามาในร่างกายอย่างแรงทุกหยาดหยด

เมื่อร่างสูงถอนกายออกไป ร่างบางก็ทรุดลงกับเตียง น้ำสีขุ่นปนสีแดงหยดลงตามขาหล่นบนที่นอน

จินยองคิดว่ามันจะจบลงแค่นี้ แค่ครั้งนี้ แต่ความหวังเขาก็พังทลายลงเมื่อถูกจับให้ลุกขึ้นนั่งแล้วรั้งมานั่งตัก

“อ๊ะ!” ร่างบางเผลอจิกลงบนบ่ากว้างแน่นเมื่อถูกส่วนแข็งขืนนั้นสอดเข้ามาในกายอีกครั้ง มือหนาจับเอวบางแน่นแล้วกดลงอย่างแรงจนจินยองจุกแน่นไปหมด

“ฮือ..พอแล้วครับ มันเจ็บ” จินยองสะอึกสะอื้น โถมตัวซบไปกับอกกว้าง จับต้นแขนแกร่งไว้แน่น

“แต่ฉันยังไม่พอ”

ความต้องการที่มีมันมากมายเกินกว่าจะปลดปล่อยได้จนพอในครั้งเดียว

แขนแกร่งโอบรัดร่างบางไว้แน่นข้างหนึ่ง อีกมือเค้นคลึงเอวบาง  ริมฝีปากไล้ไปตามผิวเนียนนุ่ม และกัดจนช้ำเลือด จินยองจิกแผ่นหลังกว้างระบายความเจ็บ

จินยองอยากจะบอกเหลือเกินว่าคุณอิมใจร้าย อยากจะถามเหลือเกินว่าทำกับเขาแบบนี้ทำไม

ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเมื่อส่วนแข็งขืนนั้นเข้ามาลึกกว่าตอนนอนเสียอีก แรงกระแทกที่สวนขึ้นมานั้นสร้างความเจ็บปวดมากกว่าความรู้สึกอื่นๆ ที่แทรกเข้ามา

หยดน้ำตาหล่นลงบนบ่ากว้าง จินยองไม่รู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่ แต่ภาวนาให้มันจบลงเร็วๆ