NC Markbam มายาเกี้ยวรัก Chapter 13 : เนื้อลูกแกะที่แสนหวาน

            ใช้เวลาไม่นานท่านของแบมแบมก็ไร้เสื้อผ้าติดกาย รวมไปถึงลูกแกะด้วย เมื่อต้องเปลือยเปล่าอวดสายตาท่านยิ่งทำให้แกะร้อนรนเข้าไปใหญ่

            ร่ำๆ ก็อยากจะยุติเรื่องนี้..แต่มาขนาดนี้แล้วคงถอยไม่ได้อีก

            ร่างบางประหม่า ยังลังเล ไม่ใช่ไม่แน่ใจที่จะเป็นของท่านแต่กลัว แม้แบมแบมจะเตรียมใจไว้แล้วแต่ก็ยังสั่นจนมาร์คยังรู้

“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ปล่อยให้ร่างกายสอนคุณเอง”

            คนที่ซุกไซ้กับคอขาวเอ่ยเบาๆ  แบมแบมพยายามทำใจแต่มันทำได้ยากจริงๆ นะ..

            เสียงนุ่มทุ้มต่ำปลอบประโลมชิดริมฝีปากอิ่มอีกครั้งก่อนที่จะเริ่มตักตวงความหวานพร้อมกับมือที่เลื่อนลงไประหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง นิ้วเรียวเร่งเร้าช่วยปลดเปลื้องให้อีกคนก่อน

            “อื้อ!” ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเมื่อบางสิ่งกำลังจะออกมาเพราะการปรนเปรอของอีกฝ่าย

            นิ้วเรียวสวยส่งธารอุ่นแทนเจลหล่อลื่นเข้าไปภายใน ร่างบางสะดุ้งเฮือก หน้าหวานนิ่วน้อยๆ กลั้นหายใจอย่างลืมตัว

            ดวงตากลมโตไหวระริก  รู้สึกเหมือนตัวเองขาดการควบคุมและไม่สามารถปฏิเสธสัมผัสนั้นได้เมื่อนิ้วเรียวสำรวจลึกขึ้น มือเล็กทึ้งผมนุ่มของอีกฝ่ายขณะที่นิ้วยาวขยับเข้าออกเพื่อเปิดทาง เสียงครางที่ข่มกลั้นไว้ได้ตั้งแต่คราวตนเองเริ่มหลุดออกมาให้ท่านได้ยิน

            แค่นิ้วสวยก็ทำให้ร่างบางหอบหายใจถี่ได้แล้ว แบมแบมยังไม่ทันจะเตรียมใจกับบางสิ่งที่ใหญ่กว่า ท่านก็รั้งสะโพกขึ้นแล้วกดกายเข้าหา

            “อ๊า..เจ็บ..” เสียงหวานสั่นพร่า รู้สึกถึงความอึดอัดที่พยายามแทรกเข้ามาในตัว แบมแบมน้ำตาคลอ ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้

            “ผ่อนคลายตัวเองเข้าไว้สิครับ คุณจะรู้สึกสบายขึ้น”

ร่างสูงกระซิบพลางครอบครองผิวเนื้อนวลตั้งแต่คอไล่ลงมาที่เนินอก สร้างรอยสีหวานไว้ทั่วเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ จับมือเล็กที่จะดันเขาออกไปเกาะที่ไหล่แทน

แบมแบมพยายามปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสของท่านโดยไม่คิดอะไรมาก เมื่อมาร์ครู้สึกว่าแบมแบมเริ่มคล้อยตามเพราะฟังจากเสียงกระเส่านั้นก็เริ่มขยับเข้าไปในกายอีกคน

            แกะของท่านจิกบ่ากว้างแน่น เสียงหวานครางออกมาแผ่วเบาเพราะความเจ็บและความอึดอัดจากบางสิ่งที่ขยับเข้าออกช้าๆ

            “ดีขึ้นหรือยังครับ” เสียงนุ่มที่แหบพร่าเพราะแรงอารมณ์กระซิบชิดใบหูนิ่ม เขาไม่อยากทำให้แกะเจ็บ คนคนนี้รู้บ้างไหมว่าเขาต้องพยายามข่มใจมากแค่ไหนไม่ให้เอาแต่ใจกับเซ็กส์ครั้งนี้

            “นิดนึงครับ ผมเจ็บ..” คนไม่เคยสะอื้น ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

            มาร์คจูบซับน้ำตาที่ไหลทางหางตาเบาๆ แล้วระเรื่อยผ่านแก้มใสมาจดริมฝีปากอวบอิ่ม ทำให้คนตรงหน้าสนใจกับจูบ และเมื่อแบมแบมจูบตอบสนองกลับมาก็ใช้จังหวะนั้นสอดกายลึกเข้าไปจนสุด

            “อื้อ!” ร่างบางผวาเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว

            “มองผมสิ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเจ็บ”

            คนที่ยังหายใจไม่ทั่งท้องและเบลอๆ กับอารมณ์ของตัวเองตอนนี้ทำตามโดยไม่รู้ตัว การสบตาท่านในขณะที่ท่านกำลังขยับช้าๆ อยู่ในตัวเขามันเป็นสิ่งที่ผิดพลาดอย่างมาก

            แบมแบมตัดสินใจเบือนหน้าหลบสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการที่แทบจะเผาไหม้ตัวเขาด้วยแรงปรารถนา หลับตาลงแล้วเงยหน้าขึ้นให้อีกคนพรมจูบลงบนร่างตัวเองอีกครั้งตามใจ

            เสียงครางหวานเริ่มดังออกจากปากอิ่มให้คนด้านบนได้ยินสักที

            “อ๊ะ เดี๋ยวครับ..อื้อ..ท่าน..ท่านไม่ป้องกันหน่อยเหรอครับ..”

             ลูกแกะขนฟูเอ่ยอย่างลำบาก ร่างเล็กบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นจากอีกคนที่เริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้น

            “ไม่ครับ”

            “แต่ว่า..อ๊า..มะ..ไม่ได้นะครับ..ท่านต้องใส่ถุงยางด้วย..สิ..” แม้มันจะน่าอายแต่เพื่อความปลอดภัยก็ต้องพูด

            “ผมป้องกันกับทุกคนยกเว้นคุณ..สบายใจได้” มาร์คไม่ได้โกหกนะ แกะเป็นคนแรกที่เขาไม่คิดป้องกันตัวเอง         

“แต่ท่านครับ…” ร่างบางจะพูดก็พูดไม่ออก จะไม่สบายใจก็เพราะแบบนี้ล่ะ

            อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงไปเพราะท่านถูกแทนที่ด้วยความกังวล แบมแบมไม่ได้กลัวโรคหรอก แบมแบมกลัวจะท้องต่างหาก..

            ถึงเขาจะกินยาก็ใช้ว่าจะช่วยได้ร้อยเปอร์เซ็นต์นี่นา

            คนด้านบนดูท่าจะไม่สนใจอะไรอีกแล้วนอกจากลูกแกะแสนหวานตรงหน้า

            “อ๊า..อ๊ะ..ท่านครับ” มือน้อยจิกหมอนไว้มือหนึ่ง อีกมือเกาะแขนท่านไว้เมื่ออีกคนส่งกายเข้าออกรุนแรงและหนักหน่วงขึ้นจนเขารับแทบไม่ไหว ท่านทำเหมือนเก็บกดมาปลดปล่อยกับเขาเอาคืนนี้เลย 

            “อื้ม..กันต์..อ่า” มาร์คเร่งจังหวะถี่และแรงขึ้น และก็เรียกเสียงหวานให้ครางดังขึ้นด้วย

            “ทะ..ท่านครับ..อย่าปล่อยในตัวผมนะ..อย่า อ๊า!” แบมแบมรีบร้องห้ามทั้งที่ยังเหนื่อยหอบ แม้จะมัวเมาไปรสสัมผัสแต่ยังไม่ลืมว่าตัวเองยังไม่ปลอดภัย 

            “คุณท้องไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ..” ถ้าเขาจะหลั่งในแล้วจะเป็นอะไรไป ดูท่าสิ่งที่สงสัยจะเป็นจริง..

            ลูกแกะขนฟูของเขากินยาคุม ขอให้เขาใช้ถุงยาง พอไม่ใช้ก็ห้ามหลั่งในตัวอีก

            แกะตัวนิ่มเนื้อหวานของเขาต้องท้องได้แน่ๆ!

            “ผม..อ๊ะ..” เหมือนน้ำท่วมปาก แบมแบมอยากจะบอกเหตุผลก็ทำไม่ได้ นี่เขาต้องเอาชีวิตมาแขวนไว้กับประสิทธิภาพของยาคุมกำเนิดจริงๆ น่ะเหรอ

            แบมแบมแทบร้องไห้เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนในท้องน้อย นี่ท่านจะใส่เข้ามาลึกทำไมนักนะ ลึกจนรู้สึกได้เลยว่าคงล้วงเอาสิ่งที่ปล่อยเข้าไปออกมาไม่ได้แน่นอน

            “เจ็บเหรอครับ คุณเหมือนจะร้องไห้เลย” คนที่แช่ค้างไว้ในตัวแบมแบมแสร้งถามอย่างห่วงใย ตั้งใจไม่ถอนกายออก

            “เอาออกเถอะครับ..มันอึดอัด” ก็ไม่ได้อึดอัดอะไรมากมายหรอก แต่แบมแบมไม่สบายใจ

            เขาจะไปอาบน้ำ ถ้าเอาออกตอนนี้คงทันมั้ง เอาออกไปให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ละกัน

            มาร์คยอมผละออกจากตัวแบมแบม ร่างบางพยายามจะลุกนั่งแต่โดนมาร์คกดตรึงไว้กับเตียง

“จะไปไหนเหรอครับ”

“ไปอาบน้ำน่ะครับ..”

“ไม่ให้อาบ ผมยังกอดคุณไม่หนำใจเลย”

“แต่ว่า..”

“ใจร้าย ผมรอคุณเป็นเดือนๆ เพื่อกอดคุณครั้งเดียวมันไม่ยุติธรรมกับผมเลยนะครับ”

“ผม..” แบมแบมลังเลว่าจะเอายังไงดี จะตามใจท่านต่อดีไหม แต่คงไม่เป็นไรมั้ง พ้นคืนนี้เราก็จะไม่ข้องเกี่ยวกันอีกแล้ว

ต้องมั่นใจในยาคุมที่กินอยู่อย่างเดียวแล้วล่ะ ท่านไม่ให้ความร่วมมือด้วยนี่นา

“ท่านครับ..เรื่องของเรา..อื้อ ฟังกันก่อนสิครับ เราต้องคุยกัน” แบมแบมพยายามดันอกกว้างไม่ให้ทับลงมาอีก มาร์คถอนใจ

“เวลานี้ไม่ใช่เวลาคุยนะครับ”

“แต่เราต้องคุยครับ เรื่องระหว่างเราจะสิ้นสุดตั้งแต่พรุ่งนี้เลยใช่ไหมครับ”

แบมแบมกลั้นใจถามออกไปทั้งที่ความรู้สึกบางอย่างรบกวนจิตใจ ความรู้สึกที่เขาอธิบายไม่ได้ว่ามันคืออะไร

มาร์คชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าแบมแบมจะเอ่ยเรื่องสัญญาขึ้นมาตอนนี้

เขายังไม่อยากปล่อยแกะไป แกะเป็นของเขาแล้ว ร่างกายนี้เป็นของเขาโดยสมบูรณ์แล้วนะ..

จู่ๆ ในใจมาร์คก็เกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา

หวง..

“ไม่ครับ”

“ทำไมล่ะครับ”

“เพราะผมยังไม่อยากปล่อยคุณไป”                                               

            แบมแบมไม่เข้าใจเลย ท่านพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงกันน่ะ ในเมื่อท่านได้ตัวเขาอย่างที่ต้องการแล้ว เรื่องทุกอย่างก็ควรจบลงที่ตรงนี้เลยไม่ใช่เหรอ

            “แต่ท่านครับ..”

“เรียกชื่อผมเถอะ อย่าเรียกท่านเลย”มาร์คตัดบทไปอีกเรื่อง ไม่อยากคุยเรื่องสัญญาอีก

“คือ..” แบมแบมไม่กล้าหรอก จะให้เรียกชื่อท่านตรงๆ น่ะหรือ

“ถ้าไม่อยากเรียกชื่อเฉยๆ เรียกว่าพี่มาร์คก็ได้นะ”

“ครับ?..” แบมแบมตกใจ พี่นี่นะ?

มาร์คอมยิ้ม เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากได้ยินแกะเรียกเขาว่าพี่มาร์คสักครั้ง มันต้องฟังรื่นหูกว่าท่านแน่ๆ และคงทำให้เขารู้สึกว่าแกะไม่พยายามอยู่ห่างจากเขาอีก

เขารู้แน่นอนอยู่แล้วว่าลูกแกะตัวนี้น่ะพยายามที่จะรักษาระยะห่างของเราไว้

“ให้ผมแทนตัวว่าพี่ด้วยดีไหมคุณจะได้ไม่เขิน ลองเรียกดูสิครับ”

แบมแบมเกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของท่านมากเลย ให้ตายสิ..

“เอ่อ..จู่ๆ จะให้เรียกผมทำไม่ได้หรอกครับ ขอทำใจก่อนได้ไหม”

“แทนตัวเองด้วยชื่อด้วยก็ดีนะครับ”

“แบมน่ะเหรอครับ”

“อื้อ”

“งั้น..ท่านก็..”

“หืม?”

“เอ่อ..” ร่างบางเม้มปาก ประหม่า ก่อนจะทำใจกล้ากลั้นใจเรียก

“พี่..พี่มาร์คก็..เรียกชื่อแบมด้วยสิครับ แบมแบมไม่ใช่กันต์ แค่คืนนี้ก็ได้”

แบมแบมไม่ได้ไม่ชอบที่ท่านเรียกว่ากันต์ เพราะมันเป็นชื่อที่ท่านเรียกคนเดียว มันดูพิเศษแต่เขาก็อยากได้ยินชื่อตัวเองจริงๆ จากปากท่านสักครั้งเหมือนกัน

“ได้สิครับ ในเมื่อคืนนี้แบมแบมเป็นเด็กดี คืนนี้พี่จะเรียกให้ฟังจนเบื่อไปเลย”

มาร์คสอดมือรั้งเข้าไปใต้สะโพกของคนตรงหน้า ร่างเล็กถูกยกลอยขึ้นบนตักกว้าง

“อ๊ะ!” เรียวขาสวยถูกบังคับให้เกี่ยวตวัดสะโพกสอบของมาร์คไว้แน่น  หน้าหวานซับสีเลือดแดงจัดเพราะรู้สึกได้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายที่แข็งขืนขึ้นมาอีกแล้ว

ร่างเล็กบนตักกรีดร้องสุดเสียงเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายสอดกายเข้ามาลึกกว่าเมื่อครู่ซะอีก

“ทะ..ท่านครับ ไม่เอาท่านี้ได้ไหม” คนตัวเล็กเอ่ยเจือสะอื้น แบบนี้มันทรมานและเสียวมากเลยนะ

“ท่านอะไรอีกครับ บอกให้เรียกพี่มาร์คไง”

คนขี้แกล้งเผยนิสัยที่แท้จริงออกมาด้วยการจับเอวบางไว้แน่นไม่ให้ขยับลุกไปไหนได้ แบมแบมขยับกายไปมาเท่าที่ทำได้ อึดอัด

ฮือ อึดอัดทั้งตรงนั้นและสายตาของท่านเลย ทำไมต้องกดดันแบมขนาดนี้

“พี่..พี่มาร์คครับ..ฮึก แบม..แบมอึดอัด..อะ..เอาออกได้..ไหม..อ๊า”

เสียงหวานขาดห้วงเหมือนจะขาดใจเพราะอีกคนแกล้งขยับวนเบาๆ ให้เสียวสะท้านเล่น

“ทรมานหรือครับคนดี” เสียงนุ่มที่สั่นพร่าจนคนฟังคิดว่ามันเซ็กซี่กระซิบชิดใบหูนิ่ม ริมฝีปากได้รูปไล่จูบตั้งแต่สันกรามลงมาถึงคอ 

“คะ..ครับ” แบมแบมหายใจติดขัด

“แบมก็ขยับสิครับแล้วมันจะดีขึ้น” มาร์คอมยิ้ม ยิ่งเห็นดวงตากลมหวานเยิ้ม ดวงหน้าหวานที่พยายามข่มกลั้นความรู้สึก และริมฝีปากอวบอิ่มที่กัดเม้มเพราะความเสียว..ก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์

“แต่ว่า..อื้อ” เสียงหวานกลืนหายเพราะถูกปิดปากด้วยริมฝีปากนุ่มจากอีกคน มือเล็กจิกแน่นบนแผ่นหลังกว้างเมื่อร่างกายถูกบังคับให้ขยับขึ้นลง น้ำตาไหลหยดลงบนบ่ากว้างในยามที่ถูกรุกล้ำเข้าไปจนสุดอีกครั้ง

ร่างบางปั่นป่วนไปหมดที่สัมผัสรุกรานทรมานแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลจนเผลอตอบสนองอย่างลืมตัว

“อ๊า..พี่มาร์ค..อ๊ะ..มันลึก..อ๊ะ..ลึกเกินไป” คนตัวเล็กแทบขาดใจกับทุกจังหวะที่สอดรับ แขนเรียวยกโอบรอบคอร่างสูงไว้แน่น โน้มตัวพิงอกกว้าง

เสียงหวานสั่นเครือเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์เล็ดลอดออกจากปากอิ่มเหมือนแรงกระตุ้นชั้นดีให้มาร์คเอาแต่ใจกับแบมแบมมากขึ้น..และมากขึ้นเรื่อยๆ จนทุกอย่างดำเนินไปจนสุดทาง

แบมแบมมาได้สติอีกครั้งก็ตอนที่ธารปรารถนาขาวขุ่นไหลลงมาตามเรียวขาสั่นระริกที่กางคร่อมตักกว้าง

มาร์คจูบซับหยดน้ำตาที่ซึมออกจากดวงตาคู่สวย แบมแบมหอบหายใจหนัก เหนื่อยกับบทรักเมื่อครู่

มาร์คปล่อยให้แบมแบมได้ล้มตัวลงนอน ร่างบางนอนคว่ำซบหน้ากับหมอน ร่างสูงลงนอนบ้าง กอดแบมแบมไว้จากด้านหลังก่อนจะกดจูบที่ไหล่และหลังไปทั่ว

“ไม่ไหวแล้วครับ..” เสียงหวานแหบเล็กน้อยเพราะครางจนแทบหมดเสียง แต่แทนที่จะหยุดมือสวยกลับลูบเอวบางจนแบมแบมหน้านิ่ว พลิกตัวหันมาจะต่อว่าแต่กลับถูกจูบจากคนเอาแต่ใจอีก

ร่างสูงพลิกกายคร่อม แทรกตัวเข้ากลางหว่างขา มือสวยลูบไล้เรียวขาของคนใต้ร่างเบาๆ จนแบมแบมขนลุก

            แบมแบมหมดแรงจะต่อต้านเมื่อถูกจับขาเรียวงามให้แยกออกกว้าง ต้องยอมให้ท่านรุกล้ำเข้ามาในกายอีกครั้ง

            “อ่า..พี่มาร์ค..อื้ม” คนตัวเล็กยังพร่ำเรียกคนด้านบนที่สอดกายเข้าออกเนิบช้าทว่าหนักแน่นจนแทบรีดแรงและลมหายใจให้ติดขัดขาดห้วง

            แบมแบมไม่รู้ว่าถูกท่านเรียกชื่อไปกี่ครั้ง และจำไม่ได้ว่าตัวเองครางเรียกอีกฝ่ายไปกี่หน แต่ที่รู้แน่นอนคือท่านเอาแต่ใจและชอบแกล้งแบมแบมมากจริงๆ..

กลับไปอ่านตอนนี้ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1333495&chapter=15