NC Markbam วิวาห์ไร้ใจ Chapter
7 : ติด(ค้างอยู่ใน)ใจ
ร่างบางรู้สึกถึงลมหายใจและริมฝีปากที่ขยับไล่ไปทั่วใบหน้าตน
มาลืมตาได้อีกทีก็ตอนที่โดนจูบจนหายใจไม่ทัน สองมือที่ยันอกมาร์คไว้ในตอนแรกเปลี่ยนไปดันไหล่กว้างออก
เมื่ออีกฝ่ายยืดกายขึ้นเพื่อถอดเสื้อนอนออกไปแล้วโน้มเข้าหาอีกครั้ง
สองแขนเรียวก็โอบรอบต้นคอสามีไว้ พร้อมกับมือเรียวสวยของคนด้านบนลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวเนียนของแบมแบมจนชายเสื้อนอนตัวใหญ่เลิกขึ้น
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปหา เอียงหน้าประทับริมฝีปากบดเบียดกับเรียวปากอิ่มอีกครั้งอย่างอ่อนโยนกว่าเดิม
ค่อยๆ แทะเล็มดูดเม้มเนื้อนุ่มแสนหวานนั้นอย่างช้าๆ ปลายลิ้นอุ่นลากเลียริมฝีปากล่างของแบมแบมเบาๆ
เชยคางภรรยาขึ้นเล็กน้อยก่อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็ก ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่รอรับอยู่เพื่อหาความหวานฉ่ำที่ปรารถนา
แบมแบมร้องครางในลำคอ มือที่โอบรอคออีกฝ่ายไว้ก่อนหน้านี้เลื่อนไปตามแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความวาบหวามที่เริ่มก่อตัวเพราะจูบเท่านั้น
มาร์คหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดูอีกฝ่ายที่ยังไร้เดียงสาอยู่เหมือนเดิม
น่าแกล้งจริงๆ
ร่างบางหอบหายใจเล็กน้อย ดวงตากลมเบือนหลบสายตาของสามีที่มองหน้าตนไม่วางตาตั้งแต่ถอนจูบออกไป
ซ้ำยังยิ้มชวนใจละลายมาให้อีก
ไม่รู้หรือไงว่ารอยยิ้มของคุณมาร์คกำลังทำให้คนมองหวั่นไหว…
ท่าทีที่ยังคงความประหม่าเอาไว้ไม่ลดน้อยลงเลยทำให้มาร์คทั้งเอ็นดูและหมั่นเขี้ยว
ก้มลงจูบที่แก้มใสนุ่มนิ่มที่เรื่อสีเพราะความอายหนักๆ ทั้งสองข้าง จากนั้นเลื่อนใบหน้าต่ำลงมาที่ซอกคอขาว
สูดความหอมละมุนจากตัวภรรยาเด็ก ส่วนมือก็ทำหน้าที่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าแสนเกะกะออกจากตัวภรรยา
ดีนะที่แบมแบมใส่แค่เชิ้ตตัวเดียว
ถอดง่ายและเร็วทันใจดีมาก
“จะทำอะไร”
เสียงพร่าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาของสามีทำให้แบมแบมเขินหนักเข้าไปอีก
พยายามขืนมือออกจากมือคุณมาร์คที่ขวางการกระทำของตนไว้
“ก็..จะปิดไฟไงครับ”
ให้แบมแบมมองคุณมาร์คแบบนี้ก็เขินตายเลยน่ะสิ หายใจไม่ทั่วท้องแล้วนะ
ประหม่าไปหมดเลย
“ทำไมต้องปิดด้วยล่ะ ฉันชอบนะ เห็นนายชัดดี”
ร่างบางร้อนวาบไปทั้งตัวเพราะสายตาโลมเลียของอีกฝ่าย
ทำไมคุณมาร์คเป็นคนแบบนี้นะ…
“ไม่เอา ปิดเถอะนะครับ แบมอาย” เสียงหวานพยายามเอ่ยขอร้อง
ออดอ้อน อ้อนวอน หวังให้สามีนั้นใจอ่อนยอมให้ปิดไฟตรงหัวเตียงได้
นานๆ จะได้ยินเสียงหวานๆ จากเมียสักที มันยิ่งกระตุ้นให้มาร์คอยากจะฟัดแบมแบมให้จมเตียงซะตอนนี้เลย
“ถึงปิดไปแสงจันทร์ก็ยังมี” ห้องพักเปิดหน้าต่างเอาไว้ทุกบานขนาดนี้
“แต่ก็น่าอายน้อยกว่าแสงไฟนะครับ”
เด็กดื้อยังเถียง กอดหมอนปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าขาวเนียนเอาไว้ไม่ให้สามีมอง
“ก็ได้”
มาร์คยอมตามใจ ขืนชักช้าไป เขานี่ล่ะจะแย่
มาร์คยอมปิดไฟให้ทั้งที่ไม่อยากจะตามใจ
ดึงหมอนบ้าๆ ที่บังร่างเนียนจากสายตาเขาออกไป
สะใภ้มาดามสะดุ้งเฮือกเมื่อริมฝีปากได้รูปดูดเม้มที่ซอกคอตน
รู้สึกเจ็บนิดๆ เพราะคมเขี้ยวคุณมาร์ค เขาคงไม่ทันระวัง แต่แบมแบมก็ไม่กล้าบอก
ริมฝีปากเย็นๆ นั้นไล่เลื่อนจากซอกคอลงไปที่แผ่นอกนุ่ม
มาร์คทิ้งร่องรอยสีชมพูแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้จนทั่ว
“อื้อออ” แบมแบมจิกเล็บลงบนต้นแขนของสามี กัดริมฝีปากแน่นเมื่อถูกครอบครองยอดอกสีหวานด้วยโพรงปากอุ่นร้อนนั้น
ร่างกายเริ่มตอบสนองกับความเสียวซ่านนั้นด้วยการบิดกายไปมา
มือเล็กเลื่อนมาขยุ้มเรือนผมสวยของอีกฝ่ายเพื่อระบายอารมณ์ ขณะที่ร่างสูงยังคงสนใจอยู่กับเนื้อเนียน
มาร์คยืดกายขึ้นเล็กน้อย มองผิวเนียนที่ตอนนี้ขึ้นสีจัดไปทั้งตัว
ดวงตากลมหวานฉ่ำเยิ้มที่ปรือตามองมานั้นทำให้เลือดในกายมาร์คยิ่งพุ่งพล่าน
เด็กคนนี้นี่ยั่วจริง…
“นายรู้ไหมแบมแบมว่านายกำลังทำให้คนอย่างฉันหลง
จะเป็นอะไรไหมถ้าฉันจะทำอะไรรุนแรงกับนาย”
มาร์คกระซิบข้างหูแบมแบม ยันเตียงค้ำตัวไว้เหนือร่างบาง
ต้องหักห้ามใจอย่างหนักที่จะไม่ทำอะไรรุนแรงทั้งที่อยากจะเอาแต่ใจกับร่างบางให้รู้แล้วรู้รอดไป
“เอ๋? ตะ..แต่ว่าคุณมาร์คบอกนี่ครับว่าคุณจะอ่อนโยนกับแบมน่ะ”
เสียงหวานสั่นพร่าเพราะการเล้าโลมของร่างสูงเมื่อครู่ แต่ก็แฝงสั่นเครือเพราะความกลัวเอาไว้ด้วยเช่นกัน
คุณมาร์คเผลอตัวรุนแรงทีไร เขาเจ็บตัวทุกที
ห้ามทีไรก็ไม่เคยฟัง..
ถ้าคุณมาร์คเอาแต่ใจ เขาจะไม่ยอมจริงๆ ด้วย
“ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่าน่ะสิ” ถ้าลืมตัว
มาร์คก็คิดว่าคงต้องเลยตามเลย
โทษตัวเองเถอะแบมแบม นายอยากน่ารักเองนี่
“แต่ว่า..”
“อืม ฉันรู้น่า”
มาร์คก้มลงกัดที่ริมฝีปากอิ่มเบาๆ เพื่อให้คนขี้อายที่คืนนี้ช่างพูดเงียบเสียงลงสักที
มือเรียวจับขาสวยของแบมแบมแยกออกกว้าง มือเริ่มเลื่อนลงต่ำไปที่ส่วนอ่อนไหวที่กำลังตื่นตัวของอีกคน
แกล้งหยอกล้อเล็กน้อยร่างบางก็สะดุ้ง ขยับขาสวยเข้าหากันตามสัญชาติญาณ
มาร์คแยกขาเรียวออกอีกครั้ง กอบกุมส่วนนั้นแล้วค่อยๆ
รูดรั้งขึ้นลงช้าๆ จนร่างบางสั่นระริก
“อื้อออ” แบมแบมครางออกมาเสียงหวานเมื่อสามีก้มลงไปครอบครองส่วนนั้นของตนด้วยริมฝีปาก
ใบหน้าหวานเชิดขึ้น เม้มปากแน่น มือจิกลงบนหมอนใบใหญ่หนานุ่มที่หนุนอยู่เพื่อระบายความวาบหวาม
“คุณมาร์ค!...อ๊ะ..อ๊า!” ภรรยาเด็กร้องลั่นเมื่อถูกดูดเม้มเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนส่วนปลายเริ่มปริ่มน้ำ
ใกล้จะปลดปล่อยออกมา
ไม่นานร่างบางก็กระตุกกาย รู้สึกวูบไหวภายในช่องท้อง
หน้าท้องแบนราบหดเกร็ง ก่อนปลดปล่อยออกมา ร่างสูงกลืนมันลงคออย่างไม่รังเกียจ
พร้อมกับแลบลิ้นเลียมุมปากให้คนมองอายหนักเข้าไปอีก
ชายหนุ่มจูบเม้มตรงต้นขาด้านใน ฝากรอยจูบสีเข้มเอาไว้ทั่วจนหน้าหวานเรื่อสีอีกครั้ง
“นายนี่มันขี้อายจริงๆ”
มาร์คกระเซ้าคนที่ไม่ยอมมองมาที่เขาเลย ซ้ำยังซุกหน้ากับหมอนอีก ทั้งน่ารัก น่าฟัด
และน่าแกล้งมาก
แบมแบมไม่กล้ามองหน้าคุณมาร์คหรอก ถ้าสบตากันตอนนี้แบมแบมอาจจะระเบิดตัวเองตายไปเลยก็ได้
“..จะไม่มองหน้ากันเลยหรือไง”
มาร์คจับหน้าหวานให้หันมามองเขาบ้าง แบมแบมยอมหันมาแต่ก็วางสายตาไว้ที่บ่า ไม่ใช่หน้าสามีอยู่ดี
“ฉันจะค่อยๆ ทำแล้วกัน
ถ้าเจ็บก็บอก เข้าใจไหม” มาร์คสั่งแบมแบมไว้ก่อน ด้วยนิสัยของเด็กคนนี้
ถ้าเจ็บก็คงทน
แบมแบมพยักหน้ารับอย่างอายๆ
รู้สึกดีใจที่คุณมาร์คยังฟังคำขอร้องของตนอยู่บ้าง
มาร์คจับขาเรียวแยกออกให้กว้างขึ้น นิ้วเรียวหมุนวนรอบช่องทางคับแน่นอยู่ครู่ก่อนจะค่อยๆ
กดนิ้วเข้าไปภายในที่อุ่นนุ่มนั้น
แบมแบมสะดุ้งเฮือก เม้มปากแน่นด้วยความเจ็บ
พยายามบอกตัวเองในใจให้ผ่อนคลายไว้จะได้ไม่เจ็บ แต่เพราะครั้งก่อนๆ ที่นอนด้วยกัน
คุณมาร์คไม่ค่อยทะนุถนอมเขาเท่าไร มันเลยทำให้ร่างกายเกร็งเพราะจดจำการกระทำครั้งก่อนของคุณมาร์คไปซะแล้ว
แบมแบมไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยซ้ำ
มือที่วางบนบ่ากว้างเผลอบีบอย่างแรง
“เจ็บเหรอ?” มาร์คเอ่ยเมื่อเห็นร่างบางหน้านิ่ว
แล้วยังแรงมือที่บ่าเขาอีก
“..ไม่ครับ..แบมไม่เป็นไร”
แบมแบมปฏิเสธ คิดว่าอีกสักแป๊บคงดีขึ้น
เมื่อแบมแบมยืนยันเอง มาร์คจึงสอดนิ้วที่สองและสามตามเข้าไปอย่างใจเย็น
ก่อนที่จะค่อยขยับเข้าออกจนช่องทางนั้นเริ่มคุ้นชินกับสัมผัสและตอดรัดนิ้วเขา
“อ๊ะ!!” ร่างบางเริ่มสั่นระริกกับความเสียวกระสันที่ได้รับ
เผลอร้องครางออกมาเสียงดังเมื่อปลายนิ้วกระแทกไปโดนจุดเร้าภายใน มาร์คเห็นดังนั้นก็ขยับนิ้วรัวเร็วเข้าย้ำซ้ำๆ
ที่จุดเดิม กระแทกนิ้วเข้าออกแรงขึ้นจนช่องทางนุ่มเริ่มขยายพอที่จะรองรับสิ่งที่ใหญ่กว่าได้
ร่างบางกระตุกเกร็งก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแกร่งอีกครั้ง
โดยที่มาร์คยังไม่ทันแตะต้องส่วนอ่อนไหวนั้นเลยด้วยซ้ำ
ความรู้สึกไวเสมอเลยนะแบมแบม
“พร้อมหรือยัง” ถึงตาเขาบ้างล่ะ
แบมแบมเพียงพยักหน้ารับคำถามของอีกฝ่ายเท่านั้น มาร์คถอนนิ้วออกมาแล้วคร่อมทับร่างบางเอาไว้ทั้งตัว
ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากอิ่มแรงๆ อีกครั้ง และคราวนี้แบมแบมก็ตอบสนองกลับมา ทั้งคู่แลกจูบที่ดูดดื่มเร่าร้อนกันอยู่นาน
ร่างสูงผละออกจากคนใต้ร่างเล็กน้อย ขยับขาเรียวตั้งชันขึ้น
จากนั้นค่อยๆ กดกายเข้าไปในช่องทางคับแน่นนั้นช้าๆ เพียงเข้าไปได้เพียงนิดเดียวมาร์คก็นิ่วหน้าเพราะแบมแบมรัดเขาแน่นจนปวดหนึบไปหมด
“อะ..คุณมาร์ค..แบมเจ็บ” ร่างบางจิกเล็บลงบนต้นแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามของมาร์ค
นัยน์ตากลมหวานแวววาวด้วยน้ำใสทั้งที่แก้มใสเรื่อสีชวนฟัด
“อย่าเกร็งสิแบมแบม ฉันขยับไม่ได้นะ” มาร์คกัดฟันเอ่ยออกมา
ไม่อยากจะหักหาญน้ำใจกระแทกผ่านเข้าไปแรงๆ เดี๋ยวจะได้เลือด
“แต่ว่าแบมกลัว…” สายตาแบมแบมที่มองมาร์คบอกว่ากลัวจริงๆ
“นายนี่นะ…” มาร์คถอนหายใจ
ทั้งที่เขาอยากจะเข้าไปในตัวแบมแบมจะแย่แล้ว แต่แบมแบมไม่ช่วยเขาเลย
เดี๋ยวก็จับปล้ำแล้วกระแทกซะเลยนี่
“โอเค…หายใจลึกๆ แล้วมองหน้าฉันไว้”
“แต่ว่า..”
“มองฉันสิ”
แบมแบมพยายามข่มความอาย มองมาร์คไว้
อยากจะหลบสายตาร้อนแรงคู่นั้น แต่ก็ต้องมอง
มาร์คเค้นคลึงบีบสะโพกมนเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลายมากขึ้น
เขาจะได้ทำอะไรได้ถนัดกว่านี้ ถ้าแบมแบมไม่ร่วมมือก็ไปต่อไม่ได้
และสุดท้ายอาจจะจบลงที่เขาปล้ำเมียตัวเองอีก
เมียก็ดันน่าปล้ำซะด้วย
แบมแบมเริ่มอึดอัดเมื่อส่วนนั้นของมาร์คยังแช่ค้างอยู่ในตัวเขา
มือเรียววางลงบนอกกว้าง หลุบตาลงต่ำ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยท่าทีขัดเขิน
“ขยับเถอะครับ เข้ามาอีกก็ได้ แบมอึดอัด”
“แน่ใจใช่ไหมว่าไหว” แบมแบมพยักหน้าเป็นคำตอบ
มาร์คจึงสอดแขนเข้าไปใต้ข้อพับขาแบมแบม ยกสะโพกอีกฝ่ายขึ้นสูงแล้วกดกายเข้าไปจนสุดความยาว
“อ๊ะ!”
มาร์คค้ำตัวเหนือร่างบาง โน้มลงไปหาเพื่อกดจูบซ้ำๆ
ที่ปากอิ่มเจ่อช้ำเมื่อเห็นว่าอีกคนทำหน้าจะร้องไห้ออกมาอีกแล้ว
อะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้อง
เปราะบางเหลือเกินนะกันต์พิมุกต์
แต่ก็เร้าอารมณ์ดีชะมัด
เมื่อดึงความสนใจของภรรยาได้แล้วมาร์คก็ค่อยๆ ขยับกายเข้าออกอย่างช้าๆ
ถอนกายออกมาเกือบสุดแล้วดันกายเข้าไปใหม่
พอเห็นว่าแบมแบมไหวเขาก็เริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ
หน้าหล่อซุกไซร้ลงที่ซอกคอขาวหอมละมุนพร้อมส่งสะโพกกระแทกเข้าออกหนักๆ
ความต้องการที่ล้นปรี่ยังไม่ถูกเติมเต็ม
เขาขยับจังหวะเร็วขึ้นจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นนั้น
“อ๊ะ..คุณมาร์ค…เร็วไปนะ..ครับ อื้อออ คุณมาร์ค…เบาหน่อย…คุณมาร์ค อ๊า!”
แบมแบมร้องขอ แต่เสียงหวานที่ครางเรียกชื่อเขาซ้ำๆ
ยิ่งทำให้มาร์คเสือกกายเข้าหาร่างเล็กเร็วกว่าเดิมเหมือนจะแกล้งจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังทั่วห้องพัก
ไม่เพียงมาร์คที่คิดว่าแบมแบมน่าหลงใหล
แบมแบมเองก็คิดไม่ต่างกัน ยามที่ร่างของสามีขยับไหวอยู่เหนือร่างของเขา
ใบหน้าหล่อเหลาที่พราวเหงื่อเอาแต่มองเขาไม่วางตา
อีกทั้งลมหายใจร้อนที่รดรินอยู่ใกล้ๆ ก็ทำให้แบมแบมใจสั่นระรัว ร้อนวูบไปทั้งตัว
สามีของแบมแบมนั้นนอกจากหล่อยังเซ็กซี่มาก
แบมแบมเองก็เพิ่งจะสังเกตสิ่งนี้เอาในเวลานี้เอง..
ให้ตายเถอะ…แบมแบมทนมองคุณมาร์คต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ มองแล้วลมหายใจติดขัดไปหมด
มาร์คจับเอวบางดึงร่างเล็กเข้าหาตัวแล้วยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าตน
ก้มลงไปแนบชิดเพื่อจะได้แทรกกายเข้าไปให้ลึกขึ้น
แบมแบมเผลอกลั้นหายใจเมื่อรู้สึกได้ว่าส่วนปลายของอีกฝ่ายสอดเข้ามาในตัวเขาลึกมาก
หายใจแทบไม่ทันเมื่อถูกกระแทกกายเข้ามาโดนจุดกระสันซ้ำๆ จนต้องส่งเสียงครางหวานๆ
ออกมา
เสียงจากการสอดใส่ตามจังหวะเร่งเร้าที่ลอยเข้าหูทำให้แบมแบมอายหนัก
แต่กลับทำให้มาร์คต้องการแบมแบมมากกว่านี้
“คุณมาร์ค!...อ๊า! มะ..ไม่นะค..ครับ...ตรงนั้นไม่
อ๊ะ” มาร์คไม่สนใจเสียงร้องห้ามของภรรยา ยังคงเอาแต่ใจกดกายถี่กระชั้นเข้าไปหนักหน่วงจนร่างบางสั่นไปตามแรงขยับของสะโพกเขา
แบมแบมไม่อยากได้ยินเสียงครางต่ำด้วยความพึงพอใจของสามีมากไปกว่านี้แล้ว
มันน่าอายจะตาย
สัมผัสที่เร่าร้อนดำเนินไปอีกสักพักแบมแบมก็เริ่มหมดแรง
ต่างจากมาร์คที่ยังดูไม่เหนื่อยเลยทั้งที่เหงื่อพราวเต็มร่าง แบมแบมรู้สึกร้อนทั้งที่อากาศภายในห้องเย็นฉ่ำ
มาร์ครู้สึกแสบเล็กน้อยที่แผ่นหลังเพราะแบมแบมเผลอจิกแล้วกรีดเล็บลงมาเสียเต็มแรง
เขาดึงมือภรรยาออกจากตัว สอดนิ้วเข้ากอบกุมประสานมือแบมแบมเอาไว้ ขณะที่ส่วนล่างยังขยับอย่างต่อเนื่องไม่หยุดเพราะใกล้ถึงปลายทางเต็มที
แบมแบมปรือตามองมาร์คที่กำลังมีความสุขกับร่างกายตน
ความต้องการและความพอใจแสดงผ่านออกมาทางสีหน้าจนทำให้ร่างบางหน้าร้อนผ่าวไปหมด
มาร์คมองคนที่เริ่มเหนื่อยจนไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากครางเสียงหวานๆ
ออกมา
ร่างพราวเหงื่อของแบมแบมนี่เย้ายวนจริงๆ
“อืมมม” มาร์คเร่งจังหวะในครั้งสุดท้าย กระตุกกายแล้วกระแทกหนักๆ อีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยเข้าไปภายในตัวแบมแบมจนหมด
ร่างบางสะดุ้ง รู้สึกถึงของเหลวอุ่นชื้นจำนวนหนึ่งที่ไหลเข้ามาในกายตน..ก็เยอะอยู่ล่ะนะ
“เหนื่อยหรือยัง?”
เสียงทุ้มกระซิบนุ่มนวลอยู่ข้างหู เสียงลมหายใจหอบถี่ไม่ต่างจากแบมแบม
แต่ไม่แค่กระซิบ แบมแบมโดนกินหูด้วยนี่สิ เล่นเอาสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“อื้อออ คุณมาร์คพอเถอะครับ..แบมเหนื่อย”
แบมแบมพยายามดันไหล่แข็งแรงนั้นออกไป แต่มาร์คขืนตัวไว้
“อีกรอบเถอะ”
“เอ๋?” แบมแบมตกใจ
“อีกรอบไง..ไม่ถามหรอกนะว่าได้ไหม
เพราะนายไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจอยู่แล้ว”
มาร์คเล็มชิมลิ้มรสผิวเนียนไปเรื่อยจนแบมแบมต้องพยายามขยับหนี
“ตะ..แต่ว่า” โอ๊ย แบมแบมพูดไม่ออกเลย
“เลือกมาว่าจะทำตรงนี้หรือห้องน้ำ”
เปลี่ยนสถานที่?
“คุณมาร์ค ไม่เอา แบมเหนื่อยแล้วนะครับ”
แบมแบมพยายามร้องขอเสียงหวาน แค่ครั้งเดียวร่างก็จะพังแล้ว คุณมาร์คแรงน้อยเสียที่ไหน
“ในเมื่อฉันทำตามสัญญาที่จะไม่รุนแรงกับนายได้
นายก็ต้องมีรางวัลให้ฉันบ้างสิ นายไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย จะมาเหนื่อยได้ยังไง”
มาร์คยิ้มกรุ้มกริ่มจนน่าฟาดนัก แต่แบมแบมอยากจะทุบสามียังไม่มีแรงจะทำเลย
เอาแต่ใจชะมัดเลยคุณมาร์คเนี่ย
“น่านะ…” ปากน่ะขอ แต่มือเริ่มลูบไปทั่วร่างแบมแบมอีกครั้งแล้ว
แบมแบมถอนหายใจ ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้มันเป็นไปอย่างที่คุณมาร์คอยากจะให้เป็น
“อีกแค่ครั้งเดียวนะครับ”
เสียงหวานอ่อนแรงมากแล้ว ถ้าคุณมาร์ครักษาสัญญาก็คงดี
“ได้” มาร์ครับปากไปอย่างนั้นเอง
คาดว่าจบรอบสองก็น่าจะมีรอบสามต่ออีก ถ้าแบมแบมไม่หลับไปเสียก่อน
ตอนนี้เขาเริ่มจะเชื่อสายตามาดามแล้วล่ะ
แบมแบมไม่ใช่คนสวยมากมายอะไร แต่ยิ่งมองก็ยิ่งหลง
กลืนน้ำลายตัวเองก็ไม่ได้แย่นักหรอกมั้ง…
