วุ่นนัก 14
จินยองพยายามดึงรั้งมือซนออกจากตัว
แต่กลับถูกแจบอมรั้งตัวให้หันมาหา
ร่างสูงประกบจูบลงบนเรียวปากสีสดอย่างอ่อนโยน
ปลายลิ้นลากเลียความหวานฉ่ำนุ่มละมุนนั้นช้าๆ ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กหาความหวาน
ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่รอรับอยู่อย่างนุ่มนวล
ร่างบางร้องครางในลำคอ ก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบต้นคออีกฝ่ายไว้อย่างลืมตัว
สิ้นความคิดที่จะผลักไสแจบอมออกไป
ถึงเวลาจะผ่านมานานแต่ร่างกายของจินยองก็ยังจำทุกสัมผัสของแจบอมได้เสมอ
จึงเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขาได้อย่างง่ายดาย
ร่างสูงละจากริมฝีปากนุ่มไล้จูบไปที่ข้างแก้มใส จากนั้นเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาที่ซอกคอขาวหอมละมุน
ขบเม้มจนผิวขาวไร้ที่ติเกิดรอยสีชมพูเป็นจ้ำเด่นชัด
ร่างบางจิกเล็บลงที่ไหล่กว้าง หลุดเสียงครางหวานออกมา
เลื่อนมือขึ้นมาขยุ้มเรือนผมนุ่มของแจบอมเพื่อระบายอารมณ์เมื่ออีกฝ่ายดูดเม้มยอดอกสีสวย
อีกมือหนึ่งก็ขยี้ยอดอกอีกข้างให้เขารู้สึกดี
เจบีค่อยๆ เล้าโลมจินยองจนผิวขาวนวลขึ้นสีไปทั่วตัว
ดวงตาคู่สวยหวานฉ่ำไปด้วยความปรารถนาภายใน แจบอมผ่อนลมหายใจหนัก
ยับยั้งชั่งใจตนเองไม่ให้ผลีผลามทำอะไรเอาแต่ใจกับจินยอง
แจบอมไม่อยากให้ความสัมพันธ์ที่ทำท่าจะเริ่มดีขึ้นต้องแย่ลงเพราะตนอีก
ตอนนี้เขาต้องการจินยองมาก
แต่เขาไม่อยากทำร้ายจินยอง
“พี่รู้ว่าพี่ทำจินยองเสียใจมามาก พี่เองก็เสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา…พี่อยากให้จินยองรู้เอาไว้”
เสียงทุ้มนั้นกระซิบชิดริมหู ลมหายใจร้อนระแก้ม
ริมฝีปากขบเม้มใบหูนิ่มเบาๆ จนจินยองสั่นสะท้าน ต้องพยายามตั้งสติ
“ผมรู้…ไม่ใช่ไม่รู้ว่าพี่รักผมมากแค่ไหน”
แม่แจยองซบหน้ากับไหล่กว้าง กอดเขาไว้ แจบอมยิ้มกว้างออกมา
โอบกอดเอวบางเอาไว้แน่น
“งั้น…ถ้ามันยังไม่สายเกินไป
ยกโทษให้พี่ได้หรือเปล่า พี่สัญญาว่าต่อจากนี้ไปเราจะไม่แยกจากกันอีก
พี่พอใจกับสิ่งที่พี่เป็นแล้ว
และพี่รู้แล้วว่ายังมีสิ่งที่สำคัญกับพี่มากกว่างานอยู่ นั่นคือจินยองกับลูกนะ”
“อื้อ…” ถึงจะช้าไปหน่อย แต่จินยองก็ดีใจนะที่ได้ยิน
คงจะไม่ผิดอะไรถ้าเขาจะเชื่อแจบอมอีกสักครั้ง
“ขอบคุณนะ” แจบอมดีใจมากนะที่จินยองยอมรับฟังเขาบ้างแล้ว
“พี่อย่าพูดใกล้หูได้มั้ย” จินยองมองค้อน ยกมือขึ้นกุมหูที่เป็นจุดไวต่อความรู้สึก
ใบหน้าแดงซ่าน แจบอมหัวเราะคนที่ป่านนี้ยังจะมามัวอายเขาอีก
“อ๊ะ! พี่แจบอม”
จินยองตกใจเมื่อแจบอมเริ่มกดนิ้วยาวเข้ามาในช่องทางด้านหลังของเขาช้าๆ
อย่างไม่ทันให้รู้เนื้อรู้ตัว
“น้ำช่วยได้เยอะเลยนะ” คุณพ่อของแจยองยิ้มกรุ้มกริ่มเรียกเลือดฝาดบนหน้าหวาน
จินยองทุบอกกว้างที่เต็มแน่นด้วยกล้ามเนื้อแรงๆ
“พูดมากน่า…”
จินยองหลบสายตาวาววับของแจบอมซุกหน้าลงที่ไหล่เขาด้วยความอาย
แจบอมหัวเราะในลำคออย่างเอ็นดูอีกฝ่ายก่อนจะสอดนิ้วที่สองเข้าไปในช่องทางของจินยอง
หมุนวนไปมาให้อีกฝ่ายคุ้นชินสัมผัส ร่างบางเสียววูบและเริ่มร้อนไปทั้งตัว
“อ๊ะ…พี่แจบอม
อื้อ…” คุณแม่คนสวยร้องครางออกมา กัดเบาๆ เข้าที่ไหล่สีแทนของเจบีเพื่อระบายอารมณ์วาบหวาม
ร่างสูงขยับนิ้วเรียวยาวเข้าออกเร็วขึ้นพร้อมกับนิ้วที่สามที่ตามเข้ามา ช่องทางด้านหลังเริ่มตอดรัดนิ้วของเขาจนรู้สึกได้
“พะ..พอแล้ว
อืมม”
คนด้านบนครางลั่นเมื่อปลายนิ้วโดนเข้าที่จุดกระสัน
แจบอมกดเน้นย้ำถี่ๆ จนร่างขาวนวลบนตักเกร็งไปหมดจากนั้นไม่นานก็ปลดปล่อยออกมา ร่างบางหอบหายใจเล็กน้อย
เมื่อแจบอมถอนนิ้วออกไปเขาก็ขยับลุกขึ้นจากตักแกร่ง แต่แจบอมโอบเอวไว้
“พี่แจบอม ผมเจ็บ” จินยองร้องบอก น้ำตาคลอเมื่อรู้สึกถึงส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายค่อยๆ ดันเข้ามาในร่างกาย
กัดริมฝีปากแน่นเพราะช่องทางของตนคับแคบเกินกว่าจะรองรับส่วนนั้นของแจบอมเข้ามาได้ในทันที
“ขอโทษนะจินยอง เจ็บมากหรือเปล่า
..” ร่างสูงเป็นห่วง จินยองก็อยากจะบอกไปว่าไม่อยากทำ
แต่พอเห็นแววตาที่แสดงความต้องการของอีกคนแล้วเขาก็ปฏิเสธไม่ลง
โธ่เอ๊ย…ใครใช้ให้เขาแพ้สายตาอิมแจบอมเล่า
“ไม่เป็นไร” เสียงหวานเอ่ยเบาเหมือนอนุญาตกลายๆ
ให้ทำต่อได้
แจบอมบีบนวดสะโพกมนแล้วตัดสินใจรั้งเอวบางกดกายลงมาทีเดียวจนแกนกายของเขาแทรกเข้าไปภายในจนสุดความยาว
จินยองสะดุ้งสุดตัวด้วยความเจ็บ
เจ็บจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง จิกลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเจ็บนั้น
“ไหวหรือเปล่า” แจบอมแสบที่แผ่นหลังแต่ไม่ได้ว่าอะไรจินยอง เขาจูบที่ข้างแก้มใสปลอบประโลม
มือทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นมาลูบไล้ตามแผ่นหลังบางให้จินยองรู้สึกดีและลืมความเจ็บ
“อื้อ…” จินยองจับบ่าแจบอมเอาไว้ ก่อนจะกลั้นใจค่อยๆ
ขยับกายขึ้นลงช้าๆ เพื่อให้ร่างกายตนคุ้นชินกับสัมผัสที่หายไปนานถึงห้าปี
น้ำในอ่างอาบน้ำนั้นเป็นตัวหล่อลื่นชั้นดีและทำให้จินยองเจ็บน้อยลงมาก
เมื่อผ่านความยากในช่วงแรกไปได้ทั้งสองก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงเริ่มซุกไซ้ไปตามแผ่นอกบางแล้วขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่วจนผิวขาวๆ
เนียนนุ่มมือแทบไม่มีที่ว่าง
จินยองซุกหน้าลงที่ไหล่กว้างอีกครั้งเพราะแรงสวนกลับมาของอีกฝ่ายนั้นแรงเกินไปจนเขาทนแทบไม่ไหว
แจบอมกระแทกกายเข้ามาหนักจนเจ็บและจุกไปหมด
นี่ลืมตัวอีกแล้วล่ะสิอิมแจบอม!
“บะ..เบาหน่อยพี่แจบอม! แรงเกินไปแล้วนะ…อื้ออ!” ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อแจบอมกระแทกกายรัวและแรงขึ้นจนน้ำในอ่างกระฉอกออกไปเกือบครึ่งอ่าง
“อยากให้ทำเบาๆ นายก็สวยให้น้อยกว่านี้หน่อยสิ…”
เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการ
คำชมแบบนี้ไม่ช่วยอะไรจินยองเลยนอกจากทำให้อายมากขึ้นไปอีก
พี่แจบอมนี่นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ เอาแต่ใจ แย่มาก
มือหนาจับขาเรียวออกจากเอวสอบของตัวเอง แยกขาเรียวออกกว้างกว่าเดิมและเร่งความเร็วจนจินยองต้องจิกต้นแขนของแจบอมเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ
แม้อุณหภูมิภายในห้องน้ำจะลดลงต่ำจนเย็น
แต่ทั้งสองกลับรู้สึกว่ามันร้อนเสียเหลือเกิน ความเย็นของน้ำแทบไม่ช่วยอะไร
เสียงหวานครางลั่นอยู่ใกล้หูแจบอม
คนที่อยู่ด้านบนยกสะโพกสวยขยับขึ้นลงตามจังหวะของตน ก่อนแจบอมจะกระแทกกายขึ้นไปสวนรับกับจังหวะของจินยองทำเอาร่างขาวเนียนสั่นระริก
ความพอใจที่แสดงออกทางสีหน้าของแจบอมยิ่งทำให้จินยองหน้าร้อนเห่อไปหมด
มามองหน้ากันระยะใกล้ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ว่ายังไงก็อายอยู่ดี…
“อีกนิดเดียวจินยอง..” แจบอมครางต่ำ เร่งจังหวะหนักๆ
เข้าถี่เมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน
ร่างสูงกระตุกกายแล้วกระแทกหนักๆ เข้าออกอีกสองสามครั้งก่อนปลดปล่อยเข้าไปร่างกายของอีกฝ่ายจนหมด
จินยองสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงของเหลวอุ่นไหลเข้ามาในกายตน
“ปล่อยเข้ามาทำไม!”
แม้จะเหนื่อยแต่จินยองก็ด่าได้นะ คิ้วสวยขมวดมุ่น
อยากให้เขาท้องอีกรอบจริงๆ หรือไงกัน
“พี่กำลังทำน้องให้แจยองอยู่นะ”
“ข้ออ้างชัดๆ เอาออกให้เลยนะ!”
“ไม่!”
“พี่นี่บ้าจริงๆ เลย”
จินยองซบลงบนตัวแจบอมด้วยความเหนื่อยอ่อน ร่างสูงประคองอีกฝ่ายขึ้นมาแล้วประกบจูบแผ่วเบาก่อนค่อยๆ
เพิ่มเป็นจูบที่ร้อนแรงดูดดื่มอีกครั้ง
“อ่างน้ำนี่แคบชะมัด…สงสัยต้องทุบทิ้งแล้วทำใหม่”
แจบอมขัดอกขัดใจกับสถานที่
“บ้าน่า..” จินยองถอนหายใจเฮือก
หมดแรงจะด่า แจบอมหัวเราะเบาๆ กดจูบที่แก้มนวล
“ไปที่เตียงอีกรอบเถอะ..”
สัมผัสแรกในรอบหลายปีมันอิ่มเอม…แต่สำหรับแจบอม
เท่านี้มันยังไม่พอ
“ย่าห์! พอเลย ไม่เอาแล้วนะ..ไม่เอา”
มันเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมาย
จินยองได้แต่ด่าตนเองที่เผลอไผลไปกับอีกฝ่าย ทั้งที่รู้ว่ามันก็ไม่แปลก
ไม่ควรจะมาอายอะไรแล้วเพราะมีลูกด้วยกันไปแล้วตั้งคนหนึ่ง แต่อายก็คืออาย
ใครจะห้ามได้กัน
แต่ถึงจะพยายามห้ามแล้วจินยองก็ต้องเปลี่ยนจากเสียงห้ามเป็นเสียงร้องครางทั้งคืนอยู่ดี…
ตามมาอ่านทีหลัง ชอบพี่บี๋จัง 55555
ตอบลบเขินนนนนน
ตอบลบอายแทน
ตอบลบ