NC Jackjae สิเน่หาแสนกล Chapter 22

ร่างสูงเอ่ยพลางก้มลงจูบตรงซอกคอขาว ขบเม้มดูดดึงแรงๆ ตีตราประทับเอาไว้ พร้อมกันนั้นมือใหญ่ก็บีบเค้นเคล้าคลึงร่างขาวเนียนนุ่มนิ่มอย่างไม่เบาแรง ยองแจกัดริมฝีปากแน่น แม้จะเจ็บก็ไม่บอกออกไป

“อื้อ!” มือเรียวยกขึ้นปิดปากไม่ให้ครางออกมาเมื่อริมฝีปากอีกฝ่ายไล่ลงจากต้นคอลงไปยังหน้าอก  ทั้งขบกัดและดูดเม้มจนผิวขาวๆ แดงก่ำ

ริมฝีปากร้อนรุ่มนั้นซุกไซ้ไปทั่วเรือนกายนุ่มนิ่ม และจับสังเกตได้ว่าร่างกายนี้นั้นสั่นน้อยๆ พอรู้ว่าส่วนไหนบ้างที่ไวต่อสัมผัส ทั้งเรียวลิ้นและริมฝีปากต่างก็ทรมานอีกฝ่ายเล่นด้วยการโลมเลียขบเม้มเบาบ้างแรงบ้างสลับกันไป

“อึ่ก”

ยองแจบิดกายเร่าเบี่ยงหนีมือร้อนที่บีบเค้นและขยำเนินอกตนจนเจ็บ แม้จะเจ็บแต่ก็มีความรู้สึกแปลกๆ ปะปนมาด้วย

แจ็คสันไม่อ่อนโยนกับเขาจริงๆ  อยากจะทำอะไรก็ทำ

“คุณนี่ดื้อจริง ถ้าอยากจะทนนักก็ทนให้ได้ตลอดแล้วกัน”

นัยน์ตาคมมองเรือนร่างขาวเนียนที่มีร่องรอยสีแดงแต่งแต้ม ยองแจขาวมาก ขาวเสียจนแค่ลงแรงจับนิดหน่อยผิวก็แดงแล้ว แค่จูบประทับรอยก็ขึ้นสีชัด บอบบางกว่าที่คิดไว้หลายเท่านัก

 แจ็คสันทั้งขุ่นเคืองและอยากเอาชนะ อยากรู้ว่ายองแจจะทนไปได้ถึงขั้นไหนกัน

“มันเรื่องของฉัน”

ริมฝีปากอิ่มนั้นถูกเจ้าตัวขบกัดจนช้ำ นัยน์ตาเรียวที่ฉ่ำน้ำมองตรงมาอย่างไม่กลัว เก็บซ่อนความตื่นตระหนกไว้เมื่อร่างกำยำกดทับเสียดสีกับร่างกายตน

ยองแจรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจใช้ความแข็งแกร่งเน้นสัมผัสลงบนตัวเขา

“ได้ คุณเลือกเองนะ” ร่างสูงกดยิ้มร้าย ก้มลงจูบและขบเม้มริมฝีปากอิ่มแรงๆ

ยองแจขัดขืนจึงถูกเขาจับคางไว้แน่น บังคับให้เชิดหน้ารับจูบ ริมฝีปากร้อนบดขยี้เรียวปากนุ่มให้เปิดออกได้ในที่สุด ก่อนส่งลิ้นร้อนแทรกเข้าไปกวาดหาความหวานภายใน

“อื้อ!” ยองแจครางในลำคอประท้วงเพราะจูบที่รุนแรงเอาแต่ใจนั้นยาวนานจนเกือบหายใจไม่ออก

เมื่อถอนริมฝีปากออกมาแล้วแจ็คสันก็ไล้นิ้วโป้งผ่านริมฝีปากแดงช้ำ ยองแจอ้าปากจะกัดนิ้วนั่นด้วยความโมโห

“พยศจริงนะ” แจ็คสันชักนิ้วกลับมาได้ทัน ยองแจเงื้อมือขึ้นจะตบใบหน้าหล่อเหลานั่นสักทีแต่แจ็คสันไวกว่า ยึดมือเขาไว้ได้

ร่างสูงขบกัดนิ้วเรียวเบาๆ ยองแจพยายามดึงมือกลับแต่ไม่สำเร็จ ได้แต่มองอีกฝ่ายดูดนิ้วตนอย่างยั่วเย้าเอาแต่ใจ ปลายนิ้วไวต่อความรู้สึก ทุกครั้งที่ถูกดูดเค้น ร่างกายก็สั่นสะท้านหวิวไหวไปหมด

“พอได้แล้ว!” ยองแจตวาดออกไปทั้งที่เสียงสั่นพร่า อับอายเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของแจ็คสัน

“โธ่..จะโกรธอะไรขนาดนั้น ถ้าตาคุณเป็นมีดผมคงเลือดโชกไปแล้ว”

“ฉันเกลียดคุณ”

“พูดได้พูดไป”

ร่างสูงจับคนใต้ร่างพลิกคว่ำให้อยู่ในท่าคลาน แผ่นหลังนวลเนียนไร้ตำหนิปรากฎต่อสายตา ส่วนโค้งเว้าเย้ายวนใจนั่นปลุกความต้องการของเขาได้มากกว่าเดิม อดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบที่แผ่นหลังนั่น

ยองแจกำมือแน่นยามรู้สึกถึงเรียวลิ้นที่เลียไล้ไปตามผิวเนียนละเอียด ลากผ่านไปทุกจุดอ่อนไหวอย่างชำนาญ

เมื่อคนใต้ร่างคิดจะขยับหนี แจ็คสันก็ยื่นมือโอบไว้แน่นหนาตรงหน้าอกนุ่มพอดี

ยองแจสะดุ้ง กัดริมฝีปากแน่นยามที่มือทั้งสองของแจ็คสันออกแรงบีบคลึงอกตนแรงบ้างเบาบ้างสลับกัน อารมณ์ปรารถนาเริ่มก่อตัวอย่างไม่น่ายินดี

เสียงหอบหายใจนั่นทำให้แจ็คสันแน่ใจว่าความนุ่มละมุนที่สัมผัสอยู่คือจุดอ่อนไหวของยองแจอีกจุดแน่ๆ

เมื่อเล่นกับอกนิ่มจนพอใจ มือใหญ่ก็ลูบไล้ลงต่ำผ่านท้องน้อย แล้วสะกิดที่ส่วนปลายของส่วนอ่อนไหวเบาๆ ยองแจเกร็งตัวทันที

ร่างสูงก้มลงจูบที่ลำคอขาวเนียน ซุกไซ้ขบเม้ม ปลุกอารมณ์อีกฝ่ายไปพร้อมกับทิ้งร่องรอยความเป็นเจ้าของ

ร่างกายยองแจเริ่มผ่อนคลายลงแต่ลมหายใจกลับติดขัด ไม่เข้าใจว่าแจ็คสันจะกลั่นแกล้งตนทำไมนักหนา ทำให้มันจบๆ แล้วยุติเรื่องนี้เร็วๆ ไม่ได้หรือไง

นิ้วเรียวแตะไล้เอวคอดแล้วไล่ต่ำลงมาที่สะโพกผายได้รูป รั้งสะโพกขึ้นสูงแล้วแหวกเนินเนื้อด้านหลังนั้นออกกว้าง จากนั้นจับส่วนแข็งขืนของตนสอดใส่เข้าไปโดยไม่เบิกทางก่อนแม้แต่นิดเดียว

เพียงแค่อีกฝ่ายแทรกกายรุกล้ำเข้ามาได้เพียงส่วนหัวยองแจก็กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกออก เขากัดหมอนใบโตกลั้นเสียงร้องเอาไว้ มือกำผ้าปูที่นอนสีเข้มไว้แน่น หยาดน้ำใสเอ่อคลอนัยน์ตาทั้งสองข้าง แต่ฝืนกลั้นไว้ไม่ให้หยาดหยด

“ยองแจ! นี่คุณไม่เคยมาก่อนเหรอ”

แจ็คสันก็รู้ดีว่าเขาได้ครอบครองยองแจก่อนใคร อดโมโหอีกฝ่ายไม่ได้ที่ดื้อนัก

“ฮึก…จะเคยหรือเปล่าแล้วมันสำคัญอะไรเล่า”

“คุณนี่มัน” แจ็คสันไม่รู้จะต่อว่าอีกฝ่ายยังไงดี แต่จะให้เลิกตอนนี้เขาก็ทำไม่ได้หรอกนะ

“…อึดอัด”

ยองแจข่มความเจ็บเอาไว้ เอ่ยออกมาเสียงเบาหวิว ซุกหน้ากับหมอนนิ่ม ทำใจรับความเจ็บปวดที่อาจจะมากกว่านี้

ร่างสูงถอนกายออกมาก่อน เอื้อมมือเปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงแล้วหยิบเจลหล่อลื่นกับถุงยางออกมา

ร่างบางรู้ว่าอีกฝ่ายผละออกไป ใจก็แอบคิดไปว่าแจ็คสันอาจจะหยุดแค่นี้ แต่ฝันหวานได้ไม่ทันไรก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกเย็นที่ช่องทางด้านหลัง

“อะ…”

ยองแจกัดหมอนอีกรอบเมื่อนิ้วยาวสอดลึกเข้ามาภายใน หมุนวนราวกับจะทาเจลเย็นๆ นั่นให้ทั่ว

แจ็คสันต้องการให้ยองแจเปิดรับเขาได้ทั้งหมดต่างหาก ไม่ได้หวังให้ยองแจเจ็บน้อยลง

“อื้อ!” ร่างบางกระตุกวูบ รู้สึกวาบหวามไปทั้งตัวเมื่อปลายนิ้วเรียวนั่นสะกิดโดนบางจุดภายใน

คนทำก็สังเกตเห็นท่าทางนั้นเช่นกัน แต่เพื่อความแน่ใจจึงย้ำไปอีกหลายครั้ง ร่างบางสั่นระริกทั้งที่ไม่ส่งเสียงครางออกมาสักคำ

เมื่อขยับนิ้วเข้าออกรัวๆ ให้ช่องทางคับแน่นนั้นคุ้นเคยดีแล้ว ร่างสูงก็เปลี่ยนจากนิ้วเป็นแก่นกายที่สวมถุงยางไว้เรียบร้อย

“อึ๊ก..”

ยองแจจุกบริเวณท้องน้อยเมื่ออีกฝ่ายดันกายเข้ามาในคราวเดียวจนสุด ทั้งเจ็บและจุกจนน้ำตาซึม

แจ็คสันหวังจะให้ยองแจส่งเสียงครางออกมาให้ได้จึงจงใจขยับกายช้าๆ ทว่าหนักแน่น เข้าออกสุดจนส่วนปลายชนเข้ากับจุดกระสันภายใน เมื่อเจอก็ส่งกายขยี้หนักๆ แทบไม่ชักออก

“อ่า..อะ..เอา..ออก...อะ”

ยองแจขอร้องออกมาเสียงสั่นเครือ เสียวไปจนถึงปลายเท้า ขาสั่นไปหมด

“ถ้าครางหวานๆ ให้ฟังบ้างผมอาจจะทรมานคุณให้น้อยกว่านี้”

แจ็คสันจับเอวบางไว้แน่นไม่ให้ยองแจขืนตัวหนี กระแทกกายถี่ให้ชนจุดกระสันซ้ำๆ จนในที่สุดยองแจก็ทนไม่ไหว

“อ๊า!”

“พอครางเต็มเสียงแล้วเสียงคุณโคตรเซ็กส์เลยนะ”

และเสียงหวานๆ นั่นก็ปลุกเร้าความต้องการของแจ็คสันได้มากขึ้นด้วย

“ไม่..ไม่เอา”

“ปากบอกไม่แต่ร่างกายคุณตรงข้ามนะ”

แจ็คสันขบกรามแน่นเพราะอีกฝ่ายตอดรัดเขาจนปวดหนึบ ยองแจตั้งใจจะให้เขาเสร็จตั้งแต่ยังไม่ทันทำอะไรเลยหรือไง

“ออก..อะ..ออกไป..ฮึ่ก..ได้โปรด”

ยองแจยอมแพ้อีกครั้งก็ได้ โดนแกล้งแบบนี้มันทรมานเกินไป

“ผมชอบเสียงขอร้องเหมือนจะขาดใจของคุณจัง”

ร่างสูงเลิกแกล้งแต่เปลี่ยนจังหวะขยับจากเนิบช้าเป็นรุนแรงและหนักหน่วงขึ้น

“อ๊ะ…อ๊า”

แม้อีกฝ่ายจะรุนแรงแต่ความเจ็บจากตอนแรกนั้นค่อยๆ หายไปแล้ว มีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ ความรู้สึกที่ยองแจไม่อยากจะยอมรับ

รู้สึกดี

ร่างบางหอบหายใจและบิดเกร็งไปตามจังหวะการขยับตัวของอีกฝ่าย ร่างกายทรยศต่อสมอง ให้ความร่วมมือสอดคล้องไปกับทุกจังหวะ

แจ็คสันโอบเอวบางไว้ ชักรูดส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่ายเร็วๆ ให้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน

ความเร็วสะโพกที่ซอยถี่ลดลงจนเหลือเพียงกระตุกแรงๆ แล้วถอนกายออก เมื่อเป็นอิสระร่างบางก็ทิ้งตัวลงนอน หอบหายใจหนัก ขณะที่ร่างสูงถอดถุงยางโยนทิ้ง

“เหนื่อยแล้วเหรอ ถุงยางผมยังเหลืออยู่นะ”

“คุณมันบ้า..” ยองแจชักหวั่นใจ น้ำเสียงอีกฝ่ายไม่เจือความล้อเล่นเลย

“อยากนอนก็นอนไป ผมกอดคุณต่อได้”

ลมหายใจยองแจยังไม่ปรับมาเป็นปกติด้วยซ้ำ แจ็คสันก็ทิ้งกายลงนอนซ้อนทางด้านหลังเขาแล้วจับขาเรียวให้ยกขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะสอดใส่แก่นกายเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอีกครั้ง

เพราะหลั่งไปแล้วรอบหนึ่ง ดูเหมือนครั้งนี้จะเข้าได้ง่ายขึ้น

“ฉันเหนื่อยแล้ว” ยองแจอุทธรณ์แต่แจ็คสันไม่รับฟัง เขาเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง

ยองแจซบหน้ากับแขนตนเอง ทำอะไรไม่ได้นอกจากยินยอมให้อีกคนเอาแต่ใจต่อไป พยายามคิดไว้ว่าพอพรุ่งนี้ทุกอย่างมันก็จบลงแล้ว