ริมฝีปากสวยพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานพร้อมลูบไล้ไปตามผิวเนียนสวยตั้งแต่มือนิ่ม
แขนเรียว และลากลงมาที่เอวคอด จากนั้นเรื่อยลงไปถึงเรียวขาสวยจนคนใต้ร่างขนลุกเพราะความวาบหวาม
ร่างสูงประกบจูบลงบนปากอิ่มอย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อยๆ
เพิ่มเป็นจูบที่ดูดดื่มเรียกร้องและเร่าร้อนมากขึ้นเมื่อแบมแบมจูบตอบอย่างเต็มใจ
เรียวลิ้นสำรวจซึ่งกันและกัน
เสียงครางเบาๆ ในลำคออย่างพึงพอใจเล็ดลอดออกมาเมื่อถอนจูบ
มาร์คเลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ เรียวปากสวยเล็มชิมเนื้อเนียนที่แสนคิดถึง
“อ๊ะ!” แบมแบมสะดุ้ง
จิกมือลงบนแผ่นหลังกว้างเมื่อริมฝีปากที่ดูดเม้มซอกคอและเนินอกบางจนเกิดรอยสีเรื่อขึ้นชัด
ไล่ลงต่ำต่อไปยังหน้าท้องที่ยังแบนราบดูไม่ออกว่ามีอีกหนึ่งชีวิต
“อื้อ” เสียงหวานร้องครางออกมาเบาๆ มือนิ่มเลื่อนมาขยุ้มเรือนผมสวยของอีกคนเพื่อระบายอารมณ์ขณะที่มาร์คเริ่มจัดการส่วนล่าง
เพียงมือเรียวสวยกอบกุมกายบางก็กระตุกตอบสัมผัส
แบมแบมครางออกมาเสียงหวาน หลับตาเชิดหน้าขึ้น ปากอิ่มเม้มแน่น
ร่างกายบิดเร้าส่ายไปมา มือเล็กจิกลงบนโซฟาเพื่อระบายอารมณ์หวานซ่านเมื่อร่างสูงดูดเม้มส่วนปลายหนักๆ
แล้วเพิ่มจังหวะมือเร็วขึ้น
“อ๊า..แบมมะ..ไม่ไหวแล้ว” เรียวขาสวยหุบเข้าหากันแต่มาร์ครั้งเรียวขาให้แยกออกแล้วปรนเปรอเติมเต็มความต้องการต่อจนในที่สุดร่างบางก็กระตุกกาย
หน้าท้องแบนราบหดเกร็งก่อนที่จะปลดปล่อยออกมา
มาร์คกลืนกินลงคอไปอย่างไม่รังเกียจ ลิ้นเลียส่วนที่ติดกับริมฝีปากตน
สีหน้าและท่าทางของร่างสูงทำเอาคนมองหน้าร้อนวูบขึ้นมา
“มันไม่น่ากลืนลงไปเลยนะครับ”
แบมแบมเอ่ยเสียงเบาทั้งที่ยังหอบหายใจแรง
“ไม่เป็นไร” ร่างสูงตอบแล้วจูบเม้มสร้างรอยไว้ที่เนื้ออ่อนของต้นขาด้านในหลายรอย
มาร์คผละถอยออกห่างเล็กน้อยก่อนใช้สิ่งที่แบมแบมปลดปล่อยออกมาแทนเจลหล่อลื่น
เพราะจะให้ไปเอาตอนนี้มาร์คคงไม่ผละจากร่างนิ่มนี่ไปแน่ๆ
มาร์คค่อยๆ กดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางด้านหลัง แบมแบมสะดุ้ง
เจ็บเล็กน้อยเพราะห่างหายจากการทำแบบนี้ไปพักใหญ่
“เจ็บหรือเปล่าแบมแบม” มาร์คเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อมองหน้าหวานนิ่วน้อยๆ และปากอิ่มที่เม้มแน่น
นิ้วเรียวสวยหมุนวนภายในช้าๆ เพื่อให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย
“ไม่เป็นไรครับ..” เมื่อแบมแบมว่าอย่างนั้นมาร์คจึงส่งนิ้วที่สองและสามตามเข้าไปแล้วแช่ไว้ครู่ก่อนขยับเข้าออกช้าๆ
เพื่อให้ร่างกายแบมแบมคุ้นชินกับสัมผัสที่ห่างหายไป และเมื่อได้รับการตอดรัดกลับมาจึงขยับนิ้วเร็วขึ้นจนได้ยินเสียงครางหวานๆ
ดังขึ้นกว่าเดิม
“อื้อ!” แบมแบมร้องออกมาเมื่อมาร์คถอนนิ้วทั้งสามออกไป
“พี่รักแบมนะครับ” มาร์คเอ่ยแล้วบดเบียดริมฝีปากอิ่มอย่างอ่อนโยนแล้วค่อยๆ
เร่าร้อนขึ้น ต่างคนต่างแลกจูบกันอยู่ครู่ก่อนมาร์คจะถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
“ถ้าเจ็บก็บอกพี่นะ” มาร์คเอ่ยด้วยความห่วงใย มือสวยจับขาเรียวที่ตั้งชันอยู่ให้แยกออกกว้างขึ้นจนเพียงพอ
แบมแบมพยักหน้ารับ ไม่กล้าที่จะสบตาอีกฝ่ายเท่าไร แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่กับผู้ชายคนนี้ไม่ว่าจะกี่ครั้งแบมแบมก็ยังเขินและประหม่าอยู่ดี
มาร์คค่อยๆ กดกายเข้าหาอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่เพียงแค่เริ่มเข้าไปใบหน้าหล่อเหลาก็นิ่วน้อยๆ
เพราะแรงรัดจากแบมแบมทำให้ขยับได้ลำบาก
ดูท่าสองอาทิตย์นี่จะเป็นเวลาที่นานเกินไปนะ
“แบมเจ็บ” แบมแบมแม้จะอายก็ต้องบอก
วางมือลงบนหน้าท้องแกร่ง ไม่แน่ใจว่าควรจะผลักไสหรืออะไรดี
แม้จะสอดกายเข้าไปได้ไม่ถึงครึ่งมาร์คก็ต้องหยุดเพราะคำว่าเจ็บของแบมแบม
“ไหวไหมแบม” มาร์คเป็นห่วงจริงๆ
นะ แบมแบมท้องน่ะนอกจากจะสวยขึ้นแล้วยังดูเปราะบางเหลือเกิน
เขาไม่กล้าจะรุนแรงด้วยเลยให้ตายเถอะ
“ไหวครับ พี่มาร์คเข้ามาเถอะ”
แบมแบมตอบกลับแล้ววางมือลงบนต้นแขนแน่นนั้น
พยายามผ่อนคลายตัวเองไปด้วย
เห็นแววตาและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการแล้วแบมแบมก็ใจร้ายกับพี่มาร์คไม่ลง
จะให้หยุดตอนนี้พี่มาร์คก็น่าสงสารเกินไป
“ไหวแน่นะ” มาร์คถามย้ำ
เขาไม่อยากให้แบมแบมคิดถึงความต้องการของเขามากเกินไป
“ขยับสิครับไม่เป็นไร” แบมแบมอนุญาต แก้มนุ่มที่ขึ้นสียั่วคนมองให้ยิ่งหลงเอ็นดูมากขึ้นไปอีก มาร์คลากมือผ่านเอวบางไปที่สะโพกมนเพื่อให้ร่างบางคลายอาการเกร็งที่ทำให้เจ็บ
มาร์คกดกายเข้าไปเรื่อยๆ จนสุดความยาว ขยับกายเข้าออกช้าๆ
ถอนกายออกมาเกือบสุดแล้วสอดดันเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วจนคนรับสะดุ้งกาย
“อื้อ! พี่มาร์ค”
เมื่อเห็นว่าแบมแบมรับไหวแล้วมาร์คจึงค่อยเร่งจังหวะขึ้นอีกนิด คอยมองร่างบางอยู่ตลอดเพื่อดูว่าแบมแบมรู้สึกร่วมไปด้วยกันหรือเปล่า
“อื้อพี่มาร์ค ไม่เอาแบบนี้..”
แบมแบมครางอย่างสับสน รู้ว่าอยากจะถนอมแต่แบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ
“ไม่เอาแบบนี้แล้วแบมอยากได้แบบไหนล่ะครับ หื้ม?”
ร่างสูงที่ขยับกายอย่างเนิบช้ากระซิบข้างหูด้วยเสียงสั่นพร่า คนตัวเล็กดูจะทรมานกับสัมผัสที่ไม่ทันใจ
ใบหน้าหวานแดงก่ำ สบตาคมได้เพียงนิดเดียวก็ต้องรีบหลบ
มาร์คแกล้งกระทุ้งกายแรงๆ ครั้งหนึ่งแล้วก็หยุดจนเด็กดื้อยอมเอ่ยปาก
“แรงกว่านี้..ได้ไหมครับ” ฮือ ให้ตายเถอะ
อย่าแกล้งกันได้ไหม ทำไมต้องให้แบมพูดออกมาด้วย
ทำช้าๆ แบบนี้ไม่ใช่พี่มาร์คเลย
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ” มาร์คหัวเราะเบาๆ
เมื่อแกล้งแบมแบมสำเร็จ สูดดมความหอมจากกายบาง ซุกหน้าอยู่กับผิวเนียนตรงซอกคอขณะที่สะโพกก็ขยับทำหน้าที่ของมันไป
เร็วและแรงตามคำร้องขอ
“อืม แบม” ร่างสูงร้องออกมาอย่างพอใจ
ขยับสะโพกกระแทกเข้าออกภายในร่างบอบบางหนักๆ คนใต้ร่างผวากอดร่างสูงเอาไว้
มาร์คยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วขยับกายแนบชิดร่างบางมากกว่าเดิม
สอดสัมผัสลึกล้ำมากขึ้นจนแบมแบมต้องครางลั่นเมื่อถูกกระแทกเข้ามาโดนจุดกระสัน
“พี่มาร์คไม่ อื้อ..ไม่เอา พอแล้ว” แบมแบมร้องห้ามเพราะแทบจะทนไม่ไหวแล้วกับความวาบหวามจากการกระทำของมาร์ค
แต่มาร์คกลับกระแทกกายเข้าไปยังจุดเดิมอย่างหนักแน่นและรุนแรงจนร่างเล็กสั่นคลอนไปตามแรงในทุกจังหวะของการสอดใส่
บทรักดำเนินไปเรื่อยๆ เสียงครางของสองร่างที่ตะกองกอดกันดังขึ้นเป็นระยะ
สักพักเสียงครางดังนั้นก็มาพร้อมเสียงหอบถี่จนกระทั่งแบมแบมปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ขาเรียวเลื่อนตกลงจากไหล่กว้างมาร์คเพราะหมดแรง
ร่างสูงจึงสอดใต้ข้อพับแล้วประคองเอาไว้แนบกับเอวสอบจากนั้นขยับกายเร่งจังหวะถี่และเร็วขึ้น
“แบม อ่า” มาร์คกระตุกกายแล้วกระแทกหนักๆ
เข้าออกอีกสองสามครั้งก่อนที่จะปลดปล่อยเช่นกัน แบมแบมนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งอุ่นๆ
ที่เข้ามาภายในกายตน
“ต้องเอาออกใช่ไหมครับ”
แบมแบมวางมือลงบนท้องตน
มาร์คกดริมฝีปากบางของตนลงบนเรียวปากอิ่มที่ถูกกัดเม้มซะแดงเจ่อ
กระซิบเบาๆ
“เดี๋ยวพี่ไปเตรียมน้ำให้” มาร์คก้มลงจูบที่หน้าอกนิ่มแรงๆ
และกอดร่างบางอย่างทะนุถนอมก่อนจะลุกไป
แบมแบมค่อยยันกายลุกขึ้นเอื้อมหยิบเชิ้ตของมาร์คที่อยู่ใกล้พอเอื้อมถึงมาคลุมกายชั่วคราว
มาร์คหายไปในห้องน้ำพักใหญ่ก็กลับมา เสื้อคลุมตัวยาวถูกสวมใส่อย่างไม่เรียบร้อยนัก
เขาช้อนร่างเปลือยเปล่าที่มีเสื้อตนคลุมอยู่เดินตรงไปยังห้องน้ำ
ภายในห้องน้ำไม่มีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ
และกลิ่นเทียนหอมระเหยอีกแล้วเพราะแบมแบมบ่นว่าปวดหัวคลื่นไส้ จึงเหลือเพียงดอกไม้อบแห้งนานาพันธุ์บรรจุอยู่ในกล่องที่เจ้าตัวซื้อมาทดแทน
มันช่วยทำให้บรรยากาศสดชื่นขึ้นมาก
มาร์ควางแบมแบมลงนั่งบนขอบอ่างน้ำวนแล้วถอดเสื้อคลุมออก
แบมแบมรีบก้าวลงไปในอ่างที่มีน้ำอุ่น
“พี่มาร์คออกไปสิครับ อาบแล้วไม่ใช่เหรอ”
“พี่เหงื่อออกอีกแล้ว” ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อตาใสเลยนะคนบ้า
“แบมบอกว่าแค่รอบเดียวไงครับ”
“ออกกำลังกายมาเหนื่อยๆ แล้วแช่น้ำนานๆ เดี๋ยวเป็นลมไปจะทำยังไง
พี่แช่เป็นเพื่อน”
แต่แบมแบมคิดว่าในความห่วงต้องมีความหื่นซ่อนอยู่แน่นอน
“แบมจะอาบแป๊บเดียว ถ้าไม่ไหวจะตะโกนเรียก”
“ไม่เอา ขี้เกียจออกไปแล้วล่ะ” ร่างสูงก้าวลงมาในอ่างด้วย แบมแบมถอยหนีไปสุดอ่างอีกด้าน
“จะเอาออกไม่ใช่เหรอ มาพี่ช่วย”
มาร์คดึงแขนเรียวให้แบมแบมมาหาตน พอแบมแบมดิ้นก็กอดไว้แน่น
ดึงให้ซบอกก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะส่งเข้าไปในช่องทางที่เพิ่งถูกรุกรานมา
“อ๊า..พี่มาร์คเบาๆ”
“เสียงอ๊านี่ช่างยั่วยวนเหลือเกินนะที่รัก”
มาร์คหัวเราะเบาๆ
ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปภายในร่างบางลึกกว่าตอนที่ทำรักเพื่อควานหาและล้วงเอาธารปรารถนาของตนออกมา
“เอ๊ะ..เราจะรีบเอาออกทำไมเดี๋ยวก็ใส่เข้าไปอีก”
มาร์คหยุดมือที่หมุนวนมาสนใจร่างที่สั่นระริกเพราะการกระทำของตน
“แบมไม่ทำแล้ว”
คนตัวเล็กหน้าแดงเรื่อด้วยความเขินอาย ยันมือกับอกกว้างเพื่อส่งตัวออกมาห่างๆ
แต่มาร์คขยับนิ้วเข้าออกโดยไม่สนใจว่าน้ำรักของตนจะออกมาด้วยหรือเปล่า
“พี่มาร์คไม่เอา..” เสียงหวานที่ร้องห้ามฟังดูกระเส่าเหลือเกินแล้วมาร์คจะหยุดได้ยังไง
มาร์ครั้งร่างเล็กแนบจูบสำรวจหาความหวาน
แบมแบมจูบตอบอย่างรู้งาน ลืมตัวไปเลยว่าต้องห้าม
“เด็กดื้อ..นายทำพี่หลงจนอยากจะกลืนกินไปทั้งตัวเลยนะ..แย่จริงๆ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเบาๆ
ก่อนจะกดเอวบางลงต่ำเพื่อยกหน้าอกบางขึ้นก่อนที่จะแนบใบหน้าซุกไซ้พลางใช้ลิ้นตวัดตรงปลายยอดสีสวย
มือเรียวจับไหล่กว้างทั้งสองข้างไว้แน่นและเผลอแอ่นอกขึ้นสูงขณะที่อีกฝ่ายสัมผัสเนินอกบาง
เสียงครางหวานเร้าอารมณ์ปลุกความต้องการขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่เพิ่งเสร็จจากเกมรักเมื่อครู่ไปหมาดๆ
“อีกรอบเถอะที่รัก”
มาร์คก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมช้ำเพราะความเอาแต่ใจของเขาเอง
“จะทำอะไรก็ทำไปเถอะครับ แบมเคยห้ามได้ด้วยเหรอ”
เสียงหวานบ่นพึมทำให้คนฟังหัวเราะร่วนก่อนที่จะจูบริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง
จูบที่แสนเรียกร้อง เสียงครางดังอู้อี้เป็นระยะ
แบมแบมยกแขนขึ้นโอบกอดรอบคอมาร์คไว้เพื่อหาที่ยึด
“คุณหมอห้ามไม่ให้ทำในห้องน้ำไม่ใช่เหรอครับ” แบมแบมแย้งเผื่อจะรอดตัว
“ไม่ได้ห้าม
คุณหมอบอกว่าสามเดือนแรกทำท่าที่ถนัดได้ ในห้องน้ำไปห้ามตอนท้องโตต่างหาก
เพราะมันอันตราย”
“มันใช่เหรอครับ”
“ใช่สิครับพี่จำได้”
“พี่มาร์ค!”
แบมแบมหวีดร้องออกมาเมื่ออีกฝ่ายกดตัวเขาลงบนตักจนกลืนกินบางสิ่งที่แข็งตัวอย่างไม่ทันให้รู้เนื้อรู้ตัว
“คนขี้แกล้งนี่”
แบมแบมทุบไหล่ไปอย่างแรงจนมาร์คสะดุ้ง
แต่ความเจ็บแค่นี้ไม่กระเทือนเลยเพราะมีบางอย่างน่าทำกว่าเยอะ
มาร์คพลิกตัวแบมแบมให้หันหน้าไปอีกทาง
แผ่นหลังบางชิดอกกว้าง
“เกาะไว้สิครับ” มาร์คจับมือแบมแบมให้จับยึดขอบอ่างอาบน้ำไว้
แบมแบมคุกเข่าแล้วซบหน้ากับแขน ปากอิ่มกัดเม้มเมื่อร่างสูงส่งกายเข้ามาหนักๆ
ท่านี้ทำให้สอดเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม มาร์คขยับกายไม่กี่ทีก็เรียกเสียงครางหวานๆ
ของแบมแบมได้แล้ว
“อ๊า..พี่มาร์ค..เบาๆ
สิครับ” ถึงมีน้ำในอ่างช่วยก็ใช่ว่าแบมแบมจะไม่เจ็บนะ
โอเคมันเจ็บนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกดีมากด้วยนั่นล่ะ..
“แล้วใครกันล่ะทำตัวน่ารักจนพี่ลืมตัว”
เสียงแหบพร่าเพราะแรงอารมณ์ชิดอยู่ข้างหูโดยที่ไม่ผ่อนแรงช่วงล่างลงเลย
แบมแบมกำมือแน่นเพราะไม่มีอะไรให้จิกทึ้งเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ
“ไม่เกี่ยว..อึก..กับแบมสักหน่อย..อื้อ”
มาร์คอมยิ้มก่อนจะพรมจูบไปทั่วหลังเนียน
มือหนึ่งจับเอวคอดไว้อีกมือก็ครอบครองอกบาง ขยี้เล่นจนร่างเล็กสั่นระริกกับสัมผัสทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ร่างสูงกระแทกกระทั้นกายเข้าไปเร็วและแรงขึ้นจนเสียงครางทั้งสองสอดประสานดังก้องห้องน้ำอีกครั้ง
“อื้อแบม..”
มาร์คครางออกมาก่อนจะส่งกายหนักๆ เน้นๆ แล้วปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
แบมแบมหอบหายใจถี่ แขนเรียวตกออกไปนอกอ่างอาบน้ำ
“พอแล้วนะ..”
เสียงหวานที่ครางเสียจนแหบแห้งเอ่ยดักก่อนพี่มาร์คจะจับเขาไปปลดปล่อยอีกรอบ พี่มาร์คลืมหรือเปล่าว่าเขาท้องอยู่นะ
จะเอาแรงจากไหนมารองรับอารมณ์หนักๆ ได้หลายครั้ง คนบ้า
“พอก็พอ” เห็นสภาพอ่อนระโหยโรยแรงของแม่แกะที่มีลูกแกะตัวน้อยๆ
แล้วมาร์คก็สงสาร เท่านี้ก็พอใจแล้ว วันละนิดละหน่อยก็พอ
“เรามาอาบน้ำกันเถอะ”
“อาบให้มันจริงจังหน่อยเถอะครับ”
แบมแบมนั่งอยู่ท่าเดิมแล้วสอดมือไปทางด้านหลังเพื่อเอาสิ่งที่พี่มาร์คปลดปล่อยในตัวไปสองรอบออกมา
“ถนัดเหรอ พี่ช่วยก็ได้นะ”
“ไม่ต้องช่วยแล้วครับ ออกไปอาบฝักบัวเลย” แบมแบมไล่มาร์คให้ลุกออกไปจากอ่าง
เสียงหวานที่แทบไม่เหลือปั้นให้เข้มขึ้นแต่มาร์คไม่ได้กลัวเลย
เขากดจูบที่แก้มใสแล้วลุกไปตามสั่ง
“อ๊ะ..” ใบหน้าหวานนิ่วน้อยๆ เมื่อสอดนิ้วเข้าไปเองแล้วเจ็บ
ลำบากลำบนจริงๆ พี่มาร์คทำไมต้องปล่อยมาซะเยอะแยะ
“พี่ช่วยได้นะ”
มาร์คที่ยืนหลังม่านโผล่หน้ามาอาสา แบมแบมเอื้อมมือคว้าขวดครีมอาบน้ำปาใส่
“คนบ้าตกใจหมด! อย่าโผล่มาสิครับ” แบมแบมแหวลั่นแต่แทนที่มาร์คจะสลดกลับหัวเราะกันอีก
เสียงหัวเราะของมาร์คทำเอาแบมแบมอยากจะกรีดร้องออกมาเลยจริงๆ
