“พี่ไม่ว่าง..” ตอบพลางค่อยๆ กดร่างเข้าหาร่างนุ่มนิ่มบนตักอย่างนิ่มนวล คนบนร่างตกใจเพราะไม่คิดว่าสามีจะทำทั้งที่ยังคุยโทรศัพท์อยู่
<ไม่ว่างน่ะทำอะไรอยู่ ยังแช่น้ำอยู่อีกเหรอ? ตัวเปื่อยกันพอดี>
เสียงตวาดแหวของยองแจดังจนได้ยินออกมาแว่วๆ
ถึงข้างนอก แบมแบมพยายามกัดริมฝีปากกลั้นเสียงแล้วทุบอกกว้างให้หยุดเคลื่อนลึกเข้ามาเรื่อยๆ
“ยังแช่อยู่เลย
อื้ม..” มาร์คตัดสินใจขยับให้แรงขึ้นอีกนิดจนเสียงหวานหลุดจากปากอิ่มสวยจนได้
ร่างสูงหัวเราะเมื่อโดนทุบแรงๆ ด้วยมือนิ่ม
<เสียงอะไรน่ะ!>
“อ๊า..พี่มาร์คตัดสายเดี๋ยว..อ๊ะ..เดี๋ยวนี้นะ..อื้อ”
<นั่นเสียงแบมบี้นี่..>
“แกยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่ากำลังรบกวนพี่กับแบมแบมอยู่นะ
พี่สะใภ้แกอายนะรู้ไหม”
<ระ..รบกวน..>
“พี่กำลังทักทายลูกอยู่น่ะ
แกจะฟังด้วยก็ได้นะแต่ฟังแล้วอย่าไปให้แจ็คสันช่วยล่ะ”
<อะ..พี่มันโรคจิตมาร์คต้วน!
พี่จะบ้าเหรอรับสายให้ฉันฟังพี่จุดจุดกับเมียเนี่ยนะ>
“แกโทรมากวนฉันก่อนนี่!”
<ฮือ ไอ้พี่บ้า บ้าที่สุด! ฉันยังเด็กอยู่นะพี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ไง
พี่มันโรคจิต ไอ้คนบ้า คนลามก!>
มาร์คนิ่วหน้าน้อยๆ
เมื่อเจอเสียงแหลมยองแจเข้าเต็มหู พอวางสายแล้วก็เจอเมียตบตีอีก
“พี่มาร์คบ้าที่สุด! ฮือ แบมจะกล้าไปสู้หน้ายองแจได้ยังไง คนบ้า!”
สมกับที่สนิทกันมาก
ขนาดด่าเขายังด่าเหมือนกันเลย..
“โอ๋ๆ งอนเหรอ
ไม่งอนนะ” แบมแบมน้ำตาซึม พยายามผลักมาร์คออก แต่มาร์คหรือจะปล่อย
“พี่ขอโทษนะ
ไม่เอาสิไม่ร้องไห้นะคนดี”
ร่างสูงเลื่อนริมฝีปากประกบปากจิ้มลิ้มอีกครั้ง
จูบปลอบเล้าโลมให้อีกฝ่ายเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขา มือสวยไล้ไปตามแผ่นหลังเนียน พรมจูบลงซอกคอแล้วขบเม้มเบาๆ
“พี่ว่าแบมขยับเองดีกว่านะ..” ขืนให้เขาทำอาจจะเผลอรุนแรงได้
แบมแบมทำเองน่าจะรู้ดีว่าหนักเบาแค่ไหนถึงจะพอดีกับตัวเองในเวลานี้
“แบมไม่ทำ”
ร่างบางเบ้ปากไม่ยินยอมทำให้ พี่ทำให้แบมอายแล้วยังจะมาสั่งนั่นนี่อีก
“ไม่อึดอัดก็ตามใจนะ”
มาร์คอมยิ้มเมื่อเห็นคนขี้งอนทำปากยื่น หน้ายุ่งๆ นี่คงเพราะอึดอัดกับสิ่งที่ค้างอยู่ในตัวแน่ๆ
มาร์คดูดเม้มริมฝีปากล่างของแบมแบมก่อนสอดลิ้นตวัดเกาะเกี่ยวลิ้นจนอีกฝ่ายเผลอจูบตอบอย่างลืมตัว
ในเมื่อเมียไม่ทำเขาทำเองก็ได้
“อ๊ะ! อื้ออ..” เสียงหวานร้องครางออกมาขณะที่สะโพกผายขยับรับแรงที่สวนลึกเข้ามาไม่หนักไม่เบาไปตามธรรมชาติ
แบมแบมรู้ว่านี่ไม่ใช่นิสัยของสามีเลย
เขาคงกลัวที่จะทำอะไรรุนแรงเลยไม่เอาแต่ใจดุดันเหมือนที่ผ่านมา
“พี่กลัวแบมเจ็บใช่ไหม?”
ร่างบางอดถามออกมาไม่ได้เมื่อสัมผัสวาบหวามที่ได้รับอยู่มันต่างจากทุกที
ถ้าอยู่ในอารมณ์ปกติเขาคงอายกับความเร่าร้อนของตัวเอง
แต่ตอนนี้อารมณ์ที่พุ่งสูงทำให้เขาลืม รู้แต่ว่าไม่อยากให้อีกฝ่ายนิ่งแบบนี้
“อืม..”
ในความรู้สึกมาร์คตอนนี้แบมแบมดูเปราะบางไปหมดทั้งตัว
จะทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังก็กลัวว่าจะกระทบกระเทือนอะไรหรือเปล่า
ถ้าไม่ทำเลยก็ไม่ต้องกังวล
แต่เขาก็ไม่มีความอดทนขนาดนั้นหรอก
“ก็..ทำเหมือนปกติก็ได้..” แบมแบมอนุญาตออกมาแล้วก็อายตัวเองจนต้องมุดหน้ากับไหล่กว้างซ่อนความเขินเอาไว้
มาร์คหัวเราะคนขี้อายที่วันนี้ดูจะลดความอายลงเยอะอยู่เหมือนกัน
“ถ้างั้น..พี่ไม่เกรงใจละนะ”
เมื่อได้รับอนุญาตแล้วมาร์คก็เริ่มขยับกายหนักหน่วงเร่าร้อนขึ้นกว่าเดิม
แต่ก็ไม่ได้รุนแรงกระแทกกระทั้นมากจนแบมแบมรู้สึกเจ็บ ยังคงทะนุถนอมคนบนตักอยู่แม้จะเป็นการทะนุถนอมที่ร้อนแรงจนคนรับแทบจะขาดใจก็ตามที
ภายในที่บีบรัดเขาอย่างต่อเนื่องทำให้มาร์คกัดฟันโถมเข้าแบมแบมอีกครั้งและอีกครั้ง
จนในที่สุดก็ส่งเสียงครางแหบเครือออกมา มอบธารรักอุ่นทุกหยาดหยดเข้าไปภายในร่างเล็ก
ร่างบางกระตุกบีบขาทั้งสองเข้ากับสะโพกสอบที่เคลื่อนไหวอย่างแรง
บอกให้อีกฝ่ายทราบว่าเขาก็ถึงจุดสูงสุดของอารมณ์เช่นกัน
ร่างบางหายใจเหนื่อยหอบกับการออกแรงที่ใช้พลังงานไปเยอะ
มาร์คซบหน้ากับอกบาง ปรับลมหายใจให้ปกติก่อนจะตาโต
เงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่ก็มองเขาอยู่เหมือนกัน
“ลูกดิ้นนี่นา” มือสวยวางบนท้องกลม ยิ้มกว้าง เพราะใกล้ชิดกันมากแค่กอดก็รู้สึก
“คงจะประท้วงมั้งครับว่าอึดอัด..”
แบมแบมเอ่ยเป็นนัยๆ ให้มาร์ครู้ว่าลืมอะไรไปหรือเปล่า
มาร์คหัวเราะเมื่อเพิ่งนึกออก ยกตัวแบมแบมขึ้น
ถอนกายออกมา
“ขนาดอยู่ในท้องยังรู้จักหวงแม่แล้วเหรอ
แสบจริงๆ”
“แสบก็ดีนะครับ จะได้ออกมารบกับพี่ได้สูสีไง”
มาร์คกดจมูกลงบนแก้มแดงลุกขึ้นจากน้ำก่อนเพื่อดึงแบมแบมลุกขึ้นตาม
พาไปอาบน้ำใต้ฝักบัวอีกรอบก่อนจะพาไปเช็ดตัว คุณแม่จะได้ไปนอนสักที
แต่กว่าจะอาบเสร็จแบมแบมก็ต้องต่อว่าอีกชุดใหญ่ให้สามีเลิกลวนลามสักที..
กลับไปอ่านต่อ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1246050&chapter=25
